r
DE EEUW VAN
MINDER BOE
COLUMN
Beste organisatoren,
Mag ik jullie, als organisatoren van de
excursie Duurswold, bedanken voor de
goede organisatie van deze dag. Zoals
wel gewend was het programma uiter
mate interessant mede door de inbreng
van Kees Mollema die tijdens de rondrit
de bijzonderheden aan elkaar praatte.
Dat door omstandigheden, wegom-
leggingen, de omvang van de groep,
dan wat vertragingen ontstaan, valt dan
ook bijna niet te voorkomen, het zij zo;
het belangrijkste is dan dat we een
aantrekkelijke dag gehad hebben.
Mag ik jullie, mede namens Gepke
bedanken voor deze interessante dag,
wij kijken er met plezier op terug.
André Gepke Keizer
Al ruim honderd jaar komt Heemschut in actie
wanneer sloop of verregaande aantasting van
erfgoed dreigt. De manier waarop de vereniging
dit doet is in de loop der jaren echter weinig ver
anderd. Misschien is het daar nu toch tijd voor.
Toen ik Heemschutlid werd, reageerde niet
iedereen enthousiast. 'Dat is toch die vroeger-
was-alles-beter-club? Boe-roepers, waar je
alleen wat van hoort als ze iets kunnen tegen
houden.' Als de vereniging zich meldt, werd me
op het hart gedrukt, is de boodschap altijd het
zelfde: stop met die sloop- of verbouwplannen.
Dikwijls zonder resultaat, op wat vertraging
na dan.
Het zal wel meevallen, dacht ik eerst. Juist goed
dat particulieren zich inzetten voor de be
scherming van (toekomstige) monumenten.
En logisch dat het niet altijd lukt. Dat vind ik nog
altijd. Al heb ik soms het gevoel dat de eeuw
wisseling aan de vereniging voorbijgegaan is.
De werkwijze van de erfgoedvereniging lijkt de
afgelopen honderd jaar nauwelijks veranderd.
Advies hier, boze brief daar, rapport links, overleg
rechts en zo nu en dan een gepeperde inge
zonden brief. Dat kan anders. Nee het móet
anders, nu het beschermen van weinig geliefd
Post 65 erfgoed hoog op de agenda staat. Hoe
krijg je uitgelegd dat 'lelijke' kantoorkolossen,
saaie bloemkoolwijken en smoezelige winkel
centra het beschermen waard zijn? Met een
goed verhaal.
En goede verhalen zijn er in alle soorten en
maten. Zelf vertel ik graag bevreemdende ver
halen. Ik sliep een nachtje in het provinciehuis
van Noord-Brabant, maakte een architectuur
route door mijn bloemkoolwijk en verkoop
T-shirts met smaakgevoelige gebouwen erop.
En dat werkt. Zo zorgt die kledinglijn voor aan
dacht voor door velen verguisde parels als het
stadhuis van Terneuzen, de Neudeflat en het
voormalige Centraal Beheergebouw van
Herman Hertzberger. Op tientallen buiken
in Nederland én in de media.
Deze op het eerste gezicht wat rare initiatieven
staan niet op zichzelf. Overal in Nederland
worden verhalen over potentieel erfgoed op
andere, nieuwe manieren verteld. Zo kun je op
betontour langs brutalistische gebouwen in
Amsterdam en Utrecht, is er een Instagram-
account dat plaatjes van katten met naoorlogse
architectuur combineert en kun je helpen om
Nederland na te bouwen in het computerspel
Minecraft.
Ik hoop dat de erfgoedvereniging in de tweede
eeuw van haar bestaan meer op zoek gaat
naar die verhalen. Ook van nog niet bedreigd
erfgoed. Je gaat nu eenmaal sneller houden van
een gebouw waar je wat vanaf weet. Op ge
heel verzorgde erfgoedvakantie naar Lelystad?
Ik wil mee. Een brutalisme-vakantieboek voor de
allerkleinsten? Lijkt me leuk. 3D-puzzels van
bedreigde structuralisme-parels? Waarom niet?
Boe roepen kan altijd nog.
Martjan Kuit
Martjan Kuit is ex-lijstenmaker, voormalig journalist,
tegenwoordig communicatieadviseur en gebouwenfan.
27 HEEMSCHUT
Maart 2022
