Aanpassingen
Nieuw stadion?
Spelplezier, teamgeest en competitiedrang
oplossing als eureka-moment de voorzitter
Van Zandvliet persoonlijk in zijn bed trof. Het
was het eerste stadion dat op deze wijze werd
gebouwd. Er werd heel wat aan gerekend voor
men het avontuur aandurfde!
Gerenommeerde aannemers mochten offreren.
De gewenste aanneemprijs werd echter niet
bereikt. Een kleine en minder bekende aan
nemer J.P. van Eesteren zag kans door strakke
planning en inhoudelijke suggesties de opdracht
te verwerven. Staalconstructies werden
berekend en geleverd door Braat, een familie
bedrijf dat zich sinds 1844 vooral in glas- en
staalconstructies specialiseerde.
Voor de financiering werden aandelen en
obligaties uitgegeven. Die werden vrij ver
handeld, maar de animo bleek onvoldoende.
Op verschillende momenten was geld van
Van Beuningen, stichter van de Steenkolen
Handels Vereniging, de olie die de machine
gaande hield. Tot de bouw kon pas definitief
besloten worden toen ieder die een opdracht
gegund werd, genoegen wilde nemen met een
gedeeltelijke betaling in effecten. De opdracht
nemers waren in deze crisistijd allang blij met
het werk, het had daardoor ook het karakter
van een werkgelegenheidsproject.
Meindert Booij vertelt met genoegen hoe hij
kans heeft gezien in de jaren '90 met behoud
van de unieke eigenschappen van het stadion
aanpassingen te realiseren voor veranderde
eisen: staanplaatsen moesten zitplaatsen
worden en business faciliteiten voor de Maas
tribune aangebracht. Een dak is als een tafel
over de tribunes heen gezet, maar met een
opening boven het veld, zodat het gras op
natuurlijke wijze kan blijven groeien. Ook reali
seerde hij een tunnelconstructie naar het trein
station. Verder was het best een opgave om
in een bestaand gebouw horecafaciliteiten
onder te brengen zodat een heel publiek kan
worden bediend in het kwartiertje rust.
Booij: 'Een bijzondere nieuwe eis die aan
De Kuip werd gesteld, was het gebruik voor pop
concerten. Zouden de tribunes een hossende
menigte houden? Daarvoor ontwierpen we
een test met live publiek: we maten wat de
reacties op de muziek voor trillingen
opleverden en experimenteerden hoe we met
beelden van camera's op de schermen het
publiek zó konden beïnvloeden, dat de
trillingen verminderden en niet richting de
berekende grenswaarden opliepen.'
Jammer is dat door alle voorzieningen voor
beveiliging het stadion van buiten een wat
verrommelde indruk maakt. Het zicht op de
open, dragende staalconstructie - de strakke
soberheid van het basisontwerp - is daardoor
verminderd, mede door plaatmateriaal dat
ook weinig recht doet aan de unieke open
structuur.
Voor Feyenoord City zijn grootse plannen
gepresenteerd: een veelomvattend plan voor
een nieuw stadion met woon- en business-
voorzieningen. Probleem is: wat te doen met
het huidige stadion? Er is een artist impression,
maar die laat nog heel wat open. Hoe kun je de
unieke kenmerken van dit gebouw goed en
zinvol bewaren? Waarom zou je het eigenlijk
vervangen? Het gebouw heeft voor de fans
de status van een monument. Het zou bizar
zijn Nederlands best gebouwde stadion dat
nog volledig functioneert te vervangen. Want
de sfeer van De Kuip kun je niet verpotten.
Het stadion verdient dezelfde erfgoedstatus
als het Van Nellegebouw, niet toevallig van
hetzelfde architectenbureau!
Voor de Rotterdamse voetballiefhebber zal
dat allemaal niet zo belangrijk zijn. Als vanouds
klinkt zijn motto: 'D'r is voor mijn maar één
Feyenoord en daar staat ik mee op en daar
gaat ik mee naar bed.'
Een filigrain werk van staal.
Bron: Archief Broekbakem a
Han Rehm, (1908-1970) volgde meerdere kunstopleidingen in Rotterdam en in het buitenland. Naast pastel
tekeningen en aquarellen is hij vooral bekend geworden als beeldhouwer van portretten, beelden en reliëfs.
In 1963 vervaardigde hij in opdracht van voetbalclub Feyenoord een bronzen reliëf met voetballers. Het is een
speels ontwerp, waarbij vijf voetballers in verschillende posen zijn afgebeeld. Onderling zijn zij met elkaar ver
bonden waardoor het werk de kernwaarden van Feyenoord uitdrukt: spelplezier, teamgeest en competitiedrang.
Het reliëf werd helaas twintig jaar geleden verwijderd en is sindsdien opgeslagen in het depot van het Feyenoord
museum. De WMK ondersteunt Rehm's zoon Frits bij de zoektocht om het werk weer een prominente
plaats in het stadion te geven. Voor informatie over het werk van Rehm zie: www.hanrehm.nl
Foto: Frits Rehm
HEEMSCHUT Q
Mei 2021
