Op Heemwacht
Interesse voor jong erfgoed
In de nieuwe rubriek 'Op Heemwacht'
gaan we in gesprek met vrijwilligers
van Heemschut; met leden van de pro
vinciale commissies en werkgroepen.
Wie zijn al die stille krachten achter het
werk van Heemschut en wat drijft ze?
Op Heemwacht was na de Tweede
Wereldoorlog een rubriek in ons blad.
De bekende Heemschutsecretaris
Ton Koot verzorgde daarin tientallen
jaren opiniërende commentaren.
De stad biedt een geweldige combinatie van oud en nieuw. Zoals hier de fontein van kunstenaar Joop Beljon uit 1972. Op de achtergrond de Sint-Dionysiuskerk.
is de onlangs opgeleverde LocHal: een tot
bibliotheek en evenementenlocatie omge
bouwde prijswinnende locomotievenloods.
Brabantse tongval, vrolijk en gezelligheid. Dat
is Miriam van den Dries. De voormalige grote
industriestad Tilburg kent voor haar geen ge
heimen. Weg is ze hier nooit geweest. 'Ik heb
gestudeerd in Nijmegen, maar woonde in
Tilburg. Ik ben verknocht aan de stad. Ik vind
het hier fijn pretentieloos, heel anders dan
bijvoorbeeld in steden als Breda of Den Bosch.'
In Nijmegen volgde ze op latere leeftijd een
studie kunst- en architectuur-geschiedenis.
Daarna ging ze aan de slag als zelfstandige in
de architectuurwereld met het maken van
redengevende omschrijvingen, waarin de
waarden worden beschreven van monumentale
of cultuurhistorisch waardevolle panden.
Een jaar of tien geleden kwam ze in aanraking
met Heemschut Noord-Brabant. 'Ik was even
werkloos en kwam in contact met Heemschut
en trad binnen bij de commissie. Hoewel ik
kort daarna weer gewoon werk had, bleef
Heemschut. En dat zal voorlopig ook nog zo
blijven, ik heb het prima naar mijn zin. Binnen
Heemschut merk ik dat mijn interesse vooral
uitgaat naar het jongere erfgoed van na 1965,
zoals het Blauwe Gebouw en de onlangs
gesloopte Apenrots, een markant gebouw
uit 1980 aan de Tilburgse Apennijnenweg.
Ook de verbouwing van het stadskantoor
uit 1972 en de sloop van de bekende Tomado-
fabriek in Etten-Leur (1955) gaan mij aan
het hart. Ik vind het prachtige gebouwen
waarbij ik me afvraag waarom ze gesloopt
moeten worden', aldus Van den Dries.
Toch zijn het niet alleen maar jonge gebouwen
die de klok slaan. Druk is ze op het moment
van interviewen met de bouw van twee
woningen pal naast een van Brabants' meest
markante boerderijen in Vlijmen. 'Het is jammer
dat ik het gevoel wel eens heb dat we zoveel
verliezen als Heemschut. Toch blijf ik enorm
gemotiveerd. Ik haal heel veel energie uit het
omgaan met de mensen en het erfgoed. Het
raakt aan alles. Van politiek tot bouwkunde.'
Hoe ziet ze de toekomst van Heemschut voor
zich? 'Ik vind mijzelf niet zo activistisch inge
steld. Ik geloof wel in actievoeren, maar nog
meer in het bewust laten worden van zoveel
mogelijk mensen van erfgoed. Daar speelt
Heemschut een grote rol in. Ik lees het blad dan
ook altijd met veel plezier. Binnen de vereniging
is enorm veel kennis. Het is een kennisinstituut
en daar zit volgens mij ook de toekomst. Niet
in het voeren van allerlei rechtszaken. Dat
moet misschien soms ook wel gebeuren, maar
je moet meer bezig zijn aan de voorkant van
dat proces. Een rechtszaak loopt toch bijna
altijd, helaas, niet goed voor ons af. Met
bewustwording over ons erfgoed zijn, denk
ik, veel rechtszaken te voorkomen.
37 HEEMSCHUT
Mei 2021
