Special
We kennen de voorbeelden allemaal. Al decennia passeren we gedachteloos een schuur, boerderij of woonhuis,
doorkruisen een welbekende straat, met schijnbaar vaste en vanzelfsprekende ijkpunten. Tot plotseling het beeld
wordt verstoord. Ramen en deuren worden dichtgetimmerd. Bouwhekken verschijnen, een grote container en
sloophamer volgen. Een week later is dat bekende beeld verdwenen.
Ekris, Woudenberg.
Johanna van der Werff
Slopen. We zijn er dol op.... In ons land
worden per jaar rond de 13.000 woningen
gesloopt. Daar zit van alles tussen en soms
gaat er weinig mee verloren. Maar soms ook
betreft het woningen die wel degelijk poten
tieel monumentale waarde hebben of op de
een of andere manier dierbaar zijn. En dan
hebben we het nog niet over boerderijen,
schuren, kerken, molens, kunstwerken en
oude verbindingswegen, onverharde wegen,
paden en bomen die verdwijnen. Minder in
aantal, maar evenzeer van waarde. Nogal
wat 'bouwwerken' worden weliswaar niet
actief gesloopt, maar de tijd kan er onge
stoord zijn werk doen. Onbewoond, onge
bruikt en onbeschermd zien we de elemen
ten in verlaten gebouwen of op plekken
huishouden. Of informele slopers gaan hun
gang: niets leuker dan de ruiten intikken van
een oude fabriek of leegstaande boerderij.
Soms gaat het om erfgoed dat op het punt
staat om als monument genomineerd te
worden en wordt leegstand bewust ingezet
om daar sluipenderwijs een stokje voor te
steken. Als het monumentwaardig erfgoed
is, halen dit soort voorbeelden nogal eens
de pers. Bewoners raken gealarmeerd,
december 2020 HEEMSCHUT 23
