■Hf
i!
,11-H 1
D AAP
ADIEID
El
K m
Veel bewoners van de provincie Utrecht zullen het werk van architect H.E. Schulte (1906-1967) kennen,
zij het waarschijnlijk onbewust. Als vaste architect van de Provinciale Utrechtse Elektriciteits Maatschappij
(PUEM), ontwierp Schulte transformatorhuisjes en schakelstations van een fascinerende, esthetische
eenvoud. Maar Schulte ontwierp meer zo blijkt uit een rijk geïllustreerd boek van diens zoon Ed. Schulte.
41
Het rijke oeuvre van
architect H.E. Schulte
Johanna van der Werff
Als Ed. Schulte in november 1967 net een
half jaar op het architectenbureau van Chr.
de Heer in Rotterdam werkt, belt zijn moe
der met de mededeling dat zijn vader zojuist
is overleden. Het is een grote schok. H.E.
Schulte is pas 61 jaar oud als zijn hart het
plotseling begeeft. Ed. Schulte studeert op
dat moment aan de Academie van Bouwkunst
in Rotterdam. Het is te vroeg om het architec
tenbureau over te nemen en zo besluit men
een opvolger voor het bureau te zoeken. In de
persoon van Simon Warmer wordt die al snel
gevonden. H.E. Schulte's archief, bestaande
uit zo'n vierhonderd tekeningen, calques,
panelen en maquettes en een reeks foto's,
negatieven en films valt in delen uiteen. Een
van de delen houdt Ed. Schulte zelf onder
zich. Dat is maar goed ook. Niet alleen zal
later blijken dat de zoon van de opvolger bij
diens overlijden in 1974, nog geen zeven jaar
later, zowel het archief van zijn eigen vader als
dat van H.E. Schulte heeft 'opgeruimd'. Ook
heeft de PUEM, als belangrijke werkgever van
H.E. Schulte, de originele calques weggedaan
na ze op microfiche te hebben gezet. Wat in
originele vorm resteert, is het archief dat Ed.
Schulte zelf in bezit heeft. Het archief ligt vele
jaren rustig op zolder, totdat de eerste Apple
computer in de jaren '80 zijn intrede doet.
Dan duurt het nog enige decennia voordat het
boek het licht ziet.
VA!
Er s IL T t l!\ J V. IHI i H KI I T£ (IE li
38 HEEMSCHUT september 2020
