Zou dat in deze tijd nog gebeuren: je bent tien jaar docent klassieken aan het gymnasium, begin 30, en
een burgemeester vraagt je: zou je lid willen worden van de provinciale commissie Heemschut Limburg?
Het overkwam Guus Janssen uit Sittard in 1988.
Herman Gelens
Limburgse bouwers
Erespeld voor
Jolanda en Guus Janssen
religieuze textilia en de voorbereiding van
exposities. Haar opleiding Kunstgeschiede
nis gaf haar daarvoor een perfecte achter
grond.
In de jaren die volgden was de provinciale
commissie Limburg uiterst actief. Guus en
Jolanda werkten vanuit een brede visie:
Limburg is geen eiland, het heeft vanuit his
torisch perspectief meer gemeen met het
omringende buitenland dan met de rest van
Nederland. Het is Nederlands jongste pro
vincie, als je Flevoland buiten beschouwing
laat. Pas in 1815 werden voormalige gebie
den van onder andere Gulik, Gelre, Luik, de
Oostenrijkse Nederlanden, Pruisen en de
Republiek samengevoegd tot één bestuur
lijke eenheid.
Het oudere erfgoed wordt er in grote mate
bepaald door het aanpalende buitenland.
In het cultuurlandschap zijn grote en kleine
katholieke monumenten opvallend aanwe
zig: kruisen en kapellen, kloosters en ker
ken, waarvan vele pas na de gelijkberech
tiging van de kerkgezindten in 1853 tot
stand gekomen zijn. Een grote rol speelden
de activiteiten van kunstateliers, de vesti
ging van uit Duitsland en Frankrijk verdre
ven kloosterordes en de bevolkingstoename
door de mijnbouw.
In relatief korte tijd zijn er toen vele monu
menten opgericht, ontworpen door archi
tecten die er een Limburgse eigenheid aan
soonlijke titel, maar zeker vanuit de Heem
schut-visie actief binnen diverse monumen
ten- en welstandcommissies. Daarnaast
was ze betrokken bij de inventarisatie van
Het echtpaar Janssen.
En hij werd lid van de commissie en ging
mee besturen, nu al meer dan dertig jaar.
Ook zijn vrouw Jolanda nam toen zitting in
de commissie. Zij werd meestal op per-
38 maart 2020
