Aardappeleters
Uitzicht op akkerland
Het huis is van buiten vrijwel onaangetast,
maar na een ingrijpende interne verbou
wing komt het niet meer in aanmerking
voor de status van rijksmonument. Toch is
er genoeg te zien. Blaauboer: 'Vincent, de
ingenieur bedoel ik, had veel Van Goghs in
huis. Hier, aan een wand van de woonka
mer, hingen de Aardappeleters en aan de
andere wanden de Boomgaarden en de
Zonnebloemen. Het Korenveld met de leeu
werik hing in de eetkamer naast een inmid
dels verdwenen schuifdeur en in een hoek
hing het Zelfportret met gele hoed. Op het
toilet hingen drie Van Goghs boven elkaar.'
Op de vraag of hij nog een van die schilde
rijen aan de wand heeft hangen, glimlacht
Blaauboer alleen maar vriendelijk. Hij ver
telt het verhaal van een blikseminslag die in
1941 tot brand leidde. De hele buurt hielp
mee bij het reddingswerk: 'Tot en met de
schilderijen die op zolder stonden opgesla
gen. De buurtbewoners die hadden gehol
pen, kregen later een tekening van de schil
der Voerman.'
Blaauboer vertelt ook over de tuin: 'Volgens
een beschrijving uit de jaren zeventig van
de vorige eeuw stond die oorspronkelijk vol
bomen, maar toen die uitgroeiden werden
er veel van gekapt. Oude foto's laten zien
dat je uitzicht had op een akker, waar boe
ren aan het werk waren. Het agrarische
karakter van Laren, waarvoor veel schilders
hierheen trokken, is nu compleet verdwe
nen. Laren is een forenzendorp geworden.
En mijn huis en de tuin? Die hebben geen
beschermde status. Ik zorg er goed voor,
maar wat een volgende bewoner ermee
gaat doen weet ik niet. Laten we er het
beste maar van hopen.'
Als je bij Blaauboer de voordeur uitgaat,
kijk je aan tegen een moderne woning die
overigens wel in oude stijl is gebouwd. Hier
stond tot voor kort het door de schilder Fer
dinand Hart Nibbrig ontworpen huis waar
de schilderes Wally Moes, onder andere
bekend van haar Larense Dorpsvertellingen,
korte tijd woonde. Dat huisje is gesloopt en
vervangen door de oud ogende nieuwbouw.
In de tuin zijn bomen gekapt om plaats te
maken voor een tweede woning. Het is een
voorbeeld van de manier waarop het Rozen
laantje verandert.
Op andere plekken blijft de historie voel
baar. Je loopt langs stijlvolle landhuizen,
ontworpen door bekende architecten en
met illustere bewoners. Op nummer 13
woonde de familie van het Kamerlid freule
Wttewaall van Stoetwegen. Nummer 14,
gebouwd door de architect Ru Mauve voor
de Bergense schilder Gerard Veldheer, is
een gemeentelijk monument en heeft nog
een originele Larense schildershut en een
ijskelder in de tuin. Ook nummer 16 is
een gemeentemonument. Het oorspron
kelijke interieur is vrijwel ongeschonden
bewaard en dat is waarschijnlijk uniek in
Laren. Hier woonde ooit het socialisti
sche kamerlid Mendels. Op nummer 18
woonde Henriëtte van der Mey, de eerste
vrouwelijke journalist in Nederland, en op
de hoek Rozenlaantje-Hein Duvel liet de
schilder Frans Langeveld een villa bou
wen. Het zijn maar een paar namen en
een paar gebouwen. Ellard Blaauboer zei
het nog bij de voordeur van zijn Van Gogh-
huis: 'Misschien moet de gemeente Laren
het Rozenlaantje en het gebied eromheen
de status van beschermd dorpsgezicht
geven. Het is er waardevol genoeg voor.'
Een groene haag of een kaal hek?
juni 2018 HEEMSCHUT 33
