Molenprijs
Teffmeel
Betrokken journalist
Molen De Vriendschap, gelegen langs de
Vecht in Weesp.
Zo'n zes jaar geleden werd Christian als
jonge, actieve molenaar gevraagd om zitting
te nemen in de jury van de Molenprijs. Hij
schreef destijds voor Molens, het blad van
vereniging De Hollandsche Molen. 'Karei
Loeff nam eveneens zitting in de jury. Karels
enthousiasme zorgde ervoor dat ik mij als lid
aanmeldde bij Heemschut. Sindsdien volgde
ik de acties van onze vereniging redelijk
goed. Maar ik kende Heemschut al wel van
acties in de Gooi- en Vechtstreek waar ik als
journalist voor de lokale media werkte.'
Al voor zijn Heemschut-lidmaatschap schreef
Christian als 'razende reporter' over erf
goed gerelateerde zaken. 'Ondanks dat ik
zelf geen actie voerde, maakte mijn arti
kelen meestal wel wat los in de Weesper
gemeenschap. Zoals die keer dat de toen
malige burgemeester het onzalige idee had
het stadsarchief, inclusief de oorkonde uit
1355 waarop Weesp zijn stadsrechten ont
leende, naar het regionale archief in Breu-
kelen te verplaatsen. Ik heb daar toen heel
kritisch over geschreven met als gevolg dat
betrokken burgers en lokale politici in het
verweer kwamen.'
Als neefje van de molenaar bracht Christian
veel tijd door in de molen van zijn oom. Al
doende leerde hij de kneepjes van het vak
en mag hij zich nu gezel-molenaar noemen.
'De toegenomen belangstelling voor lokale
en ambachtelijke producten is ook in onze
winkel goed te merken. De hippe moeder
met bakfiets wil goed meel als ze koekjes
met haar kinderen gaat bakken. Daarnaast,
en dat was vroeger ook al zo, hebben we
een brede klantenkring van migranten uit
Oost-Afrika, omdat wij meel van granen
leveren die nergens anders te krijgen is'.
Dat verklaart ook de velletjes papier naast
de kassa in een voor mij onbegrijpelijk
handschrift. In het Ethiopisch en Eritrees
staan diverse soorten meel opgeschreven,
zoals Teffmeel. Voor een grote zak van
50 kg betaalt men al gauw 60 euro.
Christian: 'Het is mooi om te zien hoe deze
klanten met hun handen in de zak voelen
om de kwaliteit van het graan te keuren. Die
kennis hebben de Nederlandse supermarkt
consumenten verloren.'
Wie met Christian door Weesp loopt, krijgt
het gevoel met de 'onderburgemeester' van
het stadje op pad te zijn. Van de wijkagent,
de bode op het stadhuis en de lokale mid
denstand: iedereen groet hem en maakt
een praatje als we door het oude centrum
lopen. 'Ik heb hier acht jaar lang als jour
nalist gewerkt, ben hier opgegroeid en sta
vanaf mijn puberjaren elke zaterdag in de
molenwinkel... Ja, dan ben je diepgeworteld
in deze gemeenschap', lijkt Christian zich te
willen verontschuldigen voor zijn bekendheid.
Als stadsmens vind ik dit bijzonder om te
zien. Zelfs in mijn eigen buurtje zou ik nooit
zo diepgeworteld raken - al woon ik er nog
eens tien jaar - denk ik terwijl ik naast Chris
tian loop. 'Maar dit is ook precies de reden
waarom ik graag iets anders wilde gaan
doen', verduidelijkt Christian zijn keuze om te
solliciteren op de baan bij Heemschut. 'Het
werd tijd voor iets anders. Nieuwe gezichten
en nieuwe uitdagingen. Op verjaardagen kan
ik straks gelukkig over andere zaken praten
dan alleen molens en Weesp', lacht hij.
september 2017 HEEMSCHUT 29
De historische raadzaal in het stadhuis van Weesp.
