Archeologisch erfgoed is een grote bron van
kennis over ons verleden. Het archeologie-
beleid is erop gericht het bodemarchief in
situ te behouden. Alleen op plaatsen waar
wordt gebouwd, wegen worden aangelegd
of op een andere manier de bodem wordt
verstoord, mag worden opgegraven. Dat
gebeurt na een analyse en een inschatting
van de aanwezige waarden.
Wat niet zo in de wet staat, maar essenti
eel is voor een goed begrip van de kennis
over ons verleden, is het zichtbaar maken
van dat ondergrondse bodemarchief. Eind
2016 werd een bijzonder landschapspro
ject opgeleverd in de provincie Utrecht.
Vlak bij fort Vechten in Bunnik, onderdeel
van de Nieuwe Hollandse Waterlinie, is
het Romeinse fort Fectio op een bijzonder
manier zichtbaar gemaakt.
Het gehele archeologische monument is
circa dertig hectare groot. Op deze plek
hebben de Romeinen over een periode van
driehonderd jaar zeven verschillende forten
gebouwd. Het laatste castellum dateert
uit 315 na Chr. en is door Parklaan archi
tecten als uitgangspunt genomen voor het
ontwerp. De heuvel waaronder de archeo
logische schatten liggen, is aangevuld met
grond waardoor een horizontaal plateau en
grachten zijn ontstaan. Een betonnen plint,
met een lengte van anderhalve kilometer,
geeft de contouren van het drie hectare
grote castellum aan. De Limeswegen, de
vicus, dat is het dorp rond het castellum,
en de Romeinse Rijn zijn elk op een eigen
manier verbeeld.
Alle bouwwerken die worden gemaakt, zoals
de plint, de plattegronden van woningen en
schepen zijn gebaseerd op een stramien-
maat van 0,50 meter. Deze stramienmaat
wijkt bewust af van de Romeinse maatvoe
ring en laat zien dat het een huidige inter
pretatie is, die overigens wel verwijst naar
de systematische Romeinse manier van
bouwen. Eric Klaarenbeek, designer of the
unusual, heeft de invulling van de plint uitge
werkt in een beeldverhaal over de geschie
denis van de archeologie van Fectio.
maart 2017 HEEMSCHUT 41
