Gedurende eeuwen deze schans het belangrijkste voor uitgeschoven verdedigingwerk van Bergen op Zoom gebleven en ze is ook nooit ingenomen Sloopwoede de Noordschans en de Zuidschans, later de watersehans genoemd. Ook de Zeeuwen betalen mee aan deze schansen omdat zij er belang bij hebben dat Bergen op Zoom ('houdt U vroom, stut de Spaensche scharen') niet in Spaanse handen valt. Dit verdedigingswerk is zelfs ouder dan de West-Brabantse Waterlinie met de forten De Roovere, Pinssen en Moermont, die in 1628 is aangelegd. Ongeveer acht jaar na 1584 is rondom de waterschans een dijklichaam (con- trescarp) gelegd als eerste verdedigingslinie en bescherming tegen stormvloeden. Binnen die dijk, op de 'bedekte weg', kunnen de verdedi gingstroepen zich ongezien verplaatsen. Aan de landzijde wordt vervolgens nog een buiten gracht gegraven, die in verbinding staat met de 'nieuwe' havengeul naar de binnenstad. Tussen het Oude en Nieuwe Havenkanaal worden schorren bedijkt en de Stadspolder aangelegd. De waterschans groeit in de eerste helft van de 17de eeuw uit tot een belangwekkend verde digingswerk met ruimte voor wel 300 man schappen, gehuisvest in een tiental gebouwen, soldatenbarakken, officierswoningen en wapen opslagplaatsen. De indeling en ligging hiervan zijn het best te zien op een kaart gemaakt door Bonaventura Peters uit 1635. In het fort bevinden zich vier tapperijen, waar forse hoeveelheden bier worden omgezet; alles wijst er op dat hier een garnizoen van wisselende samenstelling is gevestigd. Gedurende eeuwen is deze schans het belang rijkste vooruitgeschoven verdedigingwerk van Bergen op Zoom gebleven en ze is ook nooit ingenomen. In de loop van de tijd worden onder meer door de vestingbouwers David van Orliens, Jacob Vleugels en Menno van Coehoorn aanpassingen doorgevoerd, zoals de bouw van een kruithuis, nieuwe bastions en geschutsstel- lingen. De uiterlijke vorm verandert niet meer, maar aan het eind van de 18de eeuw verdwijnt een groot deel van de bebouwing op het bin nenterrein. Als in het derde kwart van de 19de eeuw de vesting wordt ontmanteld ontsnappen alleen het Ravelijn op Den Zoom en de waterschans aan de sloopwoede. Toch is ook hiervan door vergraven en dempen van grachten veel ver loren gegaan. Het complex, inclusief de stads polder, wordt een soort bedrijventerrein met oesterputten van De Meulemeester, inclusief de bijbehorende bebouwing als pakhuis, kantoor en woning. Als gevolg van vervuiling door de zich ontwik kelende industrie na 1900 is het water niet meer geschikt voor de oesterkweek, maar nog wel voor een kreeftenpark van Belderbos en later voor wat gebouwen ten behoeve van de Bergse vissers. Na de Tweede Wereldoorlog vestigt er zich een oliebedrijf, dat wordt over genomen en uitgebreid door Gulf Oil. Op een ander deel komt het wegenbouwbedrijf Van Dijck-Petit en als laatste gebruiker aannemers bedrijf Adriaan de Kok. Door deze verschillende bestemmingen is veel reliëf in het gebied verdwenen. Toch blijven de contouren van het fort en de grachten zichtbaar. Wanneer we een kaart van de water schans uit 1759 leggen op een luchtfoto van de huidige situatie wordt duidelijk dat herstel van de schans goed mogelijk is. Verminking Naast de oude havengeul zijn een deel van een bastion, de havenkade en een doorgang door de dijk met openingen voor vloedplanken (cou pure) gespaard gebleven. Het geheel is echter overwoekerd met bomen, struiken en onkruid, waardoor de vorm vanaf de grond slecht her kenbaar is. Het gedeeltelijk gespaard blijven van dergelijk verdedigingswerk bij een havenuitgang is uniek en reden dat het thans verwaarloosde complex een rijksmonument is geworden. De gemeente Bergen op Zoom probeert een deel van de grote verliezen op de planont wikkeling 'Bergse Haven', dat onder de naam 'Schelde Veste' gewijzigd wordt voortgezet, te dekken door het binnenterrein van de water schans vol te bouwen met 160 woningen. De oesterputten van De Meulemeester binnen de eontresearp. Foto's Markiezenhof Hïstoriseh Centrum, Bergen op Zoom Bebouwing van de oesterputten van De Meulemeester. Een overzichtskaart van de gemeente uit 1895 met oesterputten. oktober 2011 Heemschut 17 fpnipesijsr-

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschut - Tijdschrift 1924-2022 | 2011 | | pagina 19