De beide gebouwen zijn gebouwd in een
mengstijl, met trekken van de neo-renaissance
en een zakelijker stijl die begin vorige eeuw
in zwang kwam. De gevelindeling van De Toe
komst II lijkt op de gevelindeling van De Toe
komst I. Bijzonder is het afwisselend gevelbeeld
door de combinatie van hoge hallen verbonden
door lagere gebouwen en door de plaatsing van
de bouwlichamen parallel aan de kade (dwars-
kappen) of dwars op de kade (langskappen). De
indeling van de fabrieksgebouwen is bepaald
door het productieproces van het strokarton.
De gevelwanden zijn opgebouwd uit uitsprin
gende en inspringende delen. Boven de vensters
bevinden zich segmentbogen. De muren zijn
opgebouwd in Vlaams verband: een rij strekken
(de lange zijde van de steen) en een laag kopse
kanten. Beide gebouwen werden voorzien van
siermetselwerk: tandlijstjes en trapfriezen. Er
zijn twee kleuren stenen gebruikt.
Was De Toekomst I een bescheiden gebouw,
II heeft meer allure. Hier is een imposante
voorgevel, met grote ramen en met een grote,
ingemetselde stenen naamplaat.
Verval
Waarom is De Toekomst II, sinds de jaren '90
een rijksmonument, zo in verval geraakt? In
1968 werden de gebouwen gekocht door H.J.
Schoenmaker uit Haren. Hij kocht fabrieken op
om de machines door te verkopen naar landen
als India en Pakistan. De gebouwen gebruikte
hij als opslagruimte voor zijn handelswaar. De
machines uit de Toekomst I zijn verkocht, de
machines uit de Toekomst II zijn nog steeds
aanwezig.
Bij de inventarisatie van het Industrieel Erfgoed
en het Monumenten Selectie Proces (MSP)
in de jaren 1990 hoorde De Toekomst II tot
de top honderd, vanwege de grote kwaliteit
van het gebouw en omdat de machines nog
aanwezig waren. Dit gebouw werd aangewezen
22 Heemschut oktober 2008
