Tientallen jaren actie Heemschut voor behoud Badpaviljoen succesvol afgesloten
Willem Heijbroek - In de Waleherse badplaats Domburg domineert
het door Van Nieukerken aan het eind van de 19e eeuw gebouwde
Badpaviljoen. Het torent op een duin vlak bij zee boven de omrin
gende bebouwing uit. Na de onlangs voltooide restauratie is het
met zijn karakteristieke torentje, terrassen en feestzaal weer net als
vroeger een centrum van het badleven. Daar ging een langdurige
strijd aan vooraf. De Erfgoedexcursie van 20 en 21 juni (zie pagina 33)
gaat er heen.
DE NVZEEBADINRICHTING Domburg
beheerde tot de jaren 60 van de vorige
eeuw het Badpaviljoen, meerdere stranden en
twee tennisbanen.
Reeds vanaf midden jaren 1970 was dit impo
sante neorenaissanee bouwwerk van architect
Van Nieukerken al bouwvallig. Alleen het café
restaurant (van brouwerij Skol) functioneerde
nog goed. Skol verkocht het in 1980 aan J.A.M.
Bos, die het onderbracht in de bv Domburgse
Zeebadinrichting. Heemschut pleitte ervoor
het gebouw, dat op de voorlopige rijksmo
numentenlijst was geplaatst, te herstellen of
tenminste wind- en waterdicht te maken. Dit
is provisorisch gebeurd, maar de hotelfunctie
ging verloren. Een aantal leden van de sociëteit
'Luctor et Emergo' knapten het interieur zo
goed mogelijk op. Daardoor konden zij evene
menten organiseren, die weer iets van de oude
glorietijd uit het eind van de 19e eeuw deden
herleven.
Na een aantal jaren zonder veel onderhoud was
de staat weer zodanig slecht, dat de toenmalige
gemeente Domburg in 1991 de bv 'Domburgse
Zeebadinrichting' verplichtte het pand op te
knappen. Deze herstelde het complex met kunst
en vliegwerk, zodat het weer als hotel mocht
functioneren, al raadde de VVV van Domburg
toeristen af daar te logeren.
In 1995 kwam het geheel in handen van
projectontwikkelaar Van Garderen Et Dekker,
die een combinatie van restauratie en nieuw
bouw voor ogen stond. Architect J.R. Slemmer
maakte een ontwerp voor nieuwbouw aan de
zijkant en de achterzijde, waarin een aantal
elementen van het oude gebouw waren terug
te vinden.
Vooral de grootschalige uitbreiding aan de
zeezijde leverde veel weerstand op, omdat door
de massaliteit het karakter van het oorspronke-
Artist impression van het Badpaviljoen in her
nieuwde glorie. Foto Ko van Garderen
lijke gebouw werd aangetast. Heemschut heeft
hiertegen bezwaar gemaakt en stelde voor het
aantal appartementen terug te brengen en
ook de maatvoering van het oorspronkelijke
gebouw beter aan te houden.
Nieuw plan
Enkele jaren later ontwikkelde Van Garderen Et
Dekker een nieuw restauratie- en uitbreidings
plan dat begroot werd op 25 miljoen gulden. De
architect was Dr. Ir. E.J. Hoogenberk, onder
steund door J.R. Slemmer, die het voorgaande
plan had ontworpen. Dit keer werd de noodza
kelijke uitbreiding uitsluitend aan de zeezijde
geprojecteerd.
Omdat het nog steeds een onaanvaardbaar
omvangrijke aanbouw betrof, pleitte Heem
schut voor het terugbrengen van het aantal
appartementen met behoud van de historische
zaal.
Een kanjersubsidie van 1,8 miljoen gulden werd
in 2001 verkregen, op voorwaarde dat het
authentieke karakter van het totale complex en
de grote zaal behouden bleven. In een laatste
definitief plan was het aantal appartementen
tot tien gereduceerd.
Heemschut beloofde zich in te spannen enige
omwonenden te overtuigen van hun bezwaar af
te zien, wat niet altijd makkelijk was. Zo kon
april 2008 Heemschut 31
Domburg krijgt kroonjuweel terug
-''„„Ei—
