Cuypers restaureerde Onze Lieve Vrouwe Munsterkerk van Roermond Harrie Knoors - Graaf Otto I van Geldern (1182-1207) is overleden. Zijn zoon Graaf Gerard IV van Geldern volgt hem op. De weduwe van Otto I, gravin Riehardis van Scheijren Wittelsbach, wil intreden bij de orde van de Cistereiënzerinnen. Om te voorkomen dat zijn moeder naar het buitenland vertrekt en mogelijk ook om economische redenen sticht graaf Gerard IV een Cistereiënzerinnenklooster. Hij doet dit samen met zijn vrouw, gravin Margaretha van Brabant en hun zoon Otto II op hun eigendommen te Roermond, hoofdstad van het Overkwartier van Geldern. De Munsterkerk, Roermond. Foto Ivo Nies MET DE BOUW VAN KERK en klooster moet al voor 1218 zijn begonnen. Het koorgedeelte en wellicht een deel van het klooster werd op 1 oktober 1220 ingewijd door aartsbisschop Engelbert van Keulen. In 1260 was de kerk, doel van de erfgoedexcursie van januari (pag 44), voltooid. Het priesterkoor heeft de kenmerken van de laat romaanse stijl. In het schip zien we weliswaar nog rondbogen, maar een grotere lichtinval en een hoger bouwvolume zijn verwijzingen naar de opkomende gotiek. Heel duidelijk is dat te zien in de westbouw, een hoog bouwvolume, spitsbogen en minder zware muren. Deze drie onderscheiden bouwstijlen maken de Munsterkerk zeer uniek. Professor Timmers zei hierover: "De overgang van het laatste romaans naar de vroegste gotiek wordt wel op de meest glorieuze wijze aangetoond door de O.L. Vrouwe Munsterkerk te Roermond". Voor een Cisterciënzerinnenkerk is de uitmonste ring redelijk luxueus, wegens plannen om er een mausoleum voor de graven van Geldern van te maken. Naast graaf Gerard en gravin Marga retha is alleen hun zoon Hendrik van Geldern, bisschop van Luik en Heer van Montfort in de Munsterkerk begraven. In de Franse tijd was de kerk een paardenstal en het klooster een kazerne. De abdijgebouwen werden in 1924 gesloopt. Praalgraf Gerard en Margaretha overleden in respec tievelijk 1229 en 1231. Het unieke praalgraf dateert van circa 1240. Het is de oudste tombe in Europa met de afbeelding van een echtpaar en het staat nog op de oorspronkelijke plek. In de 19e eeuw kreeg de Roermondse architect Pierre Cuypers opdracht interieur en exterieur van de kerk te restaureren. Naast het schil derwerk in het interieur was wel het meest opvallend de bouw van twee rijzige torens bij de westbouw en twee identieke kleine torentjes bij het koorgedeelte. Die laatste ter vervanging van de oorspronkelijke. Ook de koepelbekroning onderging veranderingen. Cuypers voorzag het priesterkoor van een prachtige mozaïekvloer met de elementen water, aarde, lucht en vuur. In de kerk zijn glas-in-loodramen aanwezig van Frans Nicolas, Gisèle van Waterschoot van der Gracht en van Daan Wildschut. Bij de recente renovatie van het interieur kwamen middeleeuwse tekeningen tevoorschijn in het priesterkoor en in de koepel. H. Knoors is oud-secretaris en archivaris van Parochie H. Christoforus Bibliografie Peter Schiffer, Die Grafen von Geldern im Hochmittelalter (1085-1229). Deel 89 Veröffen- tlichungen des Historischen Vereins für Geldern und Umgegend, Geldern 1988 F.P.J. Slenders m.m.v. M.K.J. Smeets, Waar het koepeldragend Munster rijst. De geschiedenis van het Munster in vogelvlucht, Roermond 1984 A.J.C. van Leeuwen, Pierre Cuypers architect (1827-1921), Zwolle 2007 december 2007 Heemschut 43 Kerk met drie bouwstijlen

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschut - Tijdschrift 1924-2022 | 2007 | | pagina 45