de gevel
DRIE BAKENS voor de scheepvaart mar
keerden de Noord-Elollandse Zuiderzee
kust al rond 1700. Marken met een kolenvuur
en De Ven bij Enkhuizen en Durgerdam bij
Amsterdam middels olielampen in een lan
taarn. Alle drie de bakens hadden een vierkante
opbouw, die alleen nog bij Enkhuizen te zien is.
De oude toren van Marken is in 1839 omge
bouwd tot de huidige ronde. Op het platte dak
staat het lichthuis.
Van woonruimte kon je voordien echt niet
spreken in zo'n ronde, benauwde situatie. Dan
kwam er af en toe een opzichter of een vuur
toren aansteker via een loopplank of brug om
bij hoog water de toren te kunnen bereiken.
Vandaar dat er later een huis aan vastgemaakt
is, als woning voor de vuurtorenwachter.
Een verschijningsvorm, die zo uniek is, datje
deze witte romp en dat trotse hoofd pas tegen
komt ergens in het noorden van Scandinavië.
De laatste vuurtorenwachter PietVisser heeft
nog winters meegemaakt, die voor die in
Lapland niet onderdoen. Na 52 jaar ging hij in
1985 met pensioen. Daarvóór zat zijn vader er
38 jaar als lichtwachter. Een geschiedenis van
de familie Visser - toepasselijker naam kun je
niet verzinnen - van ongeveer 90 jaar. In de 30
jaar dat Piet jr. er gewoond heeft had je nog
strenge winters. Zijn verhaal over de vorst
periode in 1971 spreekt nog boekdelen: 'De
ijsschotsen tilden elkaar op en dreunden tegen
de fundering aan. De toren werd toen 10 centi
meter opgelicht. Boven kwam hij een meter uit
het lood te staan. Het was in de kersttijd en de
ballen aan de boom zwiepten heen en weer.'
Sinds het vertrek van Piet in 1985 raakte de
vuurtoren onbewoond. Het werd stil rond de
toren. Alleen zijn licht bleef via een semafoon
verbinding.
Nieuwe bewoners
in 2002 was de laatste grote restauratie van
de vuurtoren. En het jaar daarop namen Thijs
en Liliane Spijker er als nieuwe bewoners hun
intrek. Die zijn daarna niet gezellig achter het
raam gaan zitten.
Thijs komt zelfvan Marken en wist dus donders
goed, wat je te wachten staat als je daar gaat
wonen. Met nostalgie kom je niet ver. Vijfen
twintig jaar geleden liep de oud-matroos op
onder meer schepen als Radio Caroline al met
het idee zijn handen er te laten wapperen, maar
zijn vrouw zag het niet zitten.
Vier jaar geleden hebben ze alsnog samen
de knoop doorgehakt en solliciteerden ze als
huurder bij Rijkswaterstaat, de eigenaar. Samen
met 360 andere gegadigden, waarvan 90 al
niet eens werd opgeroepen.
Liliane wist nu wèl wat ze wilde. Zij vergezelde
Thijs met een zelfde paar wapperende handen.
Zij zegt dan ook: 'Het is hier allereerst kram
peren geweest, vervolgens kamperen en dan
pas wonen. Denk je nog eens gezellig achter je
naaimachine te kunnen zitten, brandt die door
omdat hij niet gewend is aan de kracht van
een aggregaat. Het televisietoestel idem dito.
Foto 3 Fot°4
Een smal dijkje vormt de enige lichthuis
verbinding met de rest van de
wereld, via het eiland Marken.