de gevel DRIE BAKENS voor de scheepvaart mar keerden de Noord-Elollandse Zuiderzee kust al rond 1700. Marken met een kolenvuur en De Ven bij Enkhuizen en Durgerdam bij Amsterdam middels olielampen in een lan taarn. Alle drie de bakens hadden een vierkante opbouw, die alleen nog bij Enkhuizen te zien is. De oude toren van Marken is in 1839 omge bouwd tot de huidige ronde. Op het platte dak staat het lichthuis. Van woonruimte kon je voordien echt niet spreken in zo'n ronde, benauwde situatie. Dan kwam er af en toe een opzichter of een vuur toren aansteker via een loopplank of brug om bij hoog water de toren te kunnen bereiken. Vandaar dat er later een huis aan vastgemaakt is, als woning voor de vuurtorenwachter. Een verschijningsvorm, die zo uniek is, datje deze witte romp en dat trotse hoofd pas tegen komt ergens in het noorden van Scandinavië. De laatste vuurtorenwachter PietVisser heeft nog winters meegemaakt, die voor die in Lapland niet onderdoen. Na 52 jaar ging hij in 1985 met pensioen. Daarvóór zat zijn vader er 38 jaar als lichtwachter. Een geschiedenis van de familie Visser - toepasselijker naam kun je niet verzinnen - van ongeveer 90 jaar. In de 30 jaar dat Piet jr. er gewoond heeft had je nog strenge winters. Zijn verhaal over de vorst periode in 1971 spreekt nog boekdelen: 'De ijsschotsen tilden elkaar op en dreunden tegen de fundering aan. De toren werd toen 10 centi meter opgelicht. Boven kwam hij een meter uit het lood te staan. Het was in de kersttijd en de ballen aan de boom zwiepten heen en weer.' Sinds het vertrek van Piet in 1985 raakte de vuurtoren onbewoond. Het werd stil rond de toren. Alleen zijn licht bleef via een semafoon verbinding. Nieuwe bewoners in 2002 was de laatste grote restauratie van de vuurtoren. En het jaar daarop namen Thijs en Liliane Spijker er als nieuwe bewoners hun intrek. Die zijn daarna niet gezellig achter het raam gaan zitten. Thijs komt zelfvan Marken en wist dus donders goed, wat je te wachten staat als je daar gaat wonen. Met nostalgie kom je niet ver. Vijfen twintig jaar geleden liep de oud-matroos op onder meer schepen als Radio Caroline al met het idee zijn handen er te laten wapperen, maar zijn vrouw zag het niet zitten. Vier jaar geleden hebben ze alsnog samen de knoop doorgehakt en solliciteerden ze als huurder bij Rijkswaterstaat, de eigenaar. Samen met 360 andere gegadigden, waarvan 90 al niet eens werd opgeroepen. Liliane wist nu wèl wat ze wilde. Zij vergezelde Thijs met een zelfde paar wapperende handen. Zij zegt dan ook: 'Het is hier allereerst kram peren geweest, vervolgens kamperen en dan pas wonen. Denk je nog eens gezellig achter je naaimachine te kunnen zitten, brandt die door omdat hij niet gewend is aan de kracht van een aggregaat. Het televisietoestel idem dito. Foto 3 Fot°4 Een smal dijkje vormt de enige lichthuis verbinding met de rest van de wereld, via het eiland Marken.

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschut - Tijdschrift 1924-2022 | 2007 | | pagina 34