MUSEUM SIMON VAN GIJN
IN DORDRECHT
-■M
1
Hans Bollebakker
Dilemma's bij restauratie
De onlangs gereed gekomen restauratie van het museum werd eerst
gerealiseerd nadat conservator drs. Ch.M. de Bruyn een jaren in beslag nemend
historisch, archivalisch en bouwhistorisch onderzoek had gedaan, dat aanving
begin jaren '90. Diens analyse van het pand en visie op de collectie vormden
het uitgangspunt voor de huidige herinrichting met als kenmerk een zeldzaam
fenomeen: het woonhuis van Simon van Gijn met authentiek interieur.
r;
t
K
tf*
u
TPi
«fc» m
?'r"
Q QQ
10
Heemschut
april 2002
Plattegrond museum 18de
eeuw, ongedateerd.
Coll. Museum Van Gijn.
De Nederlandsche Oudheidkundige Bond publiceerde
in 1917 de Grondbeginselen voor restauratie. Maar lang
zou het niet stil blijven, want reeds in 1918 publiceerde
de door de Bond ingestelde 'Commissie tot voorberei
ding van stellingen betreffende de inrichting en het
beheer van musea', na jaren lange discussie een rapport
met 76 stellingen. De Bond neemt ook hier een avant-
garde positie in want de ontwikkelde visie heeft evenals
de 'Grondbeginselen' tot op de dag van vandaag geldig
heid. Samengevat komt die visie er op neer, dat in grote
steden zowel een historisch als een kunstmuseum recht
van bestaan hebben, waarbij de eigendom van de eerst
genoemde bij de provincie of gemeente dient te liggen.
Het is die visie, die uiteindelijk ten grondslag ligt aan het
huidige museum Simon van Gijn.
Bestaande toestand Nieuwe
Haven 28, 29 en 30.
Straatgevels. Tekening
Rouw en De Koek,
Architecten, Dordrecht
1999. Coll. Museum Van
Gijn.
Ut
4NV
28 27
Ontstaan en bewoners
De geschiedenis van het pand vangt aan in 1729 als
Johan van Neurenberg opdracht geeft tot de bouw aan de
Nieuwe Haven. Dat is het begin van een nieuw leven
overeenkomstig de status van de stadsbestuurder die
Johan was. De Neurenbergs waren reeds generaties
natuursteenhandelaren, oorspronkelijk afkomstig uit
Namen De familie bezit werven en gebouwen aan de
Hoge Nieuwstraat die doorlopen naar het Nieuwe
Werck: de Nieuwe Haven. Daar laat Johan zijn huis
bouwen waarvoor enkele oude panden worden afgebro
ken. De bouwmeester is niet bekend. Johan heeft niet
op geld gekeken, getuige de inrichting van de Grote
Sael met Oudenaerder wandtapijten (ca. 1730). De
Dordtse schilder Adriaan van derBurgh (1693-1733)
krijgt opdracht een schouwstuk en twee bovendeurstuk
ken te schilderen. Na Johan zijn er diverse eigenaren
totdat Simon van Gijn, die zich na zijn Leidse studies
in Dordrecht als advocaat vestigt, het pand koopt in
1864, het jaar waarin hij Camelia Agatha Vriesendorp
huwt en toetreedt tot de firma Hooghwinkel, het
