Interieur: stiefkind en zorgenkind
Anne-Marie ten Cate
'A thing of beauty is a joy forever'
'Leven in toen; vier eeuwen Nederlands interieur in beeld' is
het lijvige document, dat de Interieurmanifestatie 2001
heeft opgeleverd. Of het beoogde doel, meer
aandacht voor en bekendheid over het
historisch interieur, bereikt wordt,
zal de toekomst leren.
34
Heemschut
De manifestatie werd rondom de Open
Monumentendagen georganiseerd en dat heeft
tot veel extra aandacht in de pers geleid.
Tal van foto's uit 'Leven in toen' verschenen in
dag- en weekbladen.
En al die aandacht is hard nodig, want het
historische woonhuis interieur is nog lang niet
stiefkind af. Sterker nog, het zal voorlopig ook
nog wel het zorgenkind van de monumenten
zorg blijven.
Stortbak
Fons Asselbergs, directeur van de Rijksdienst, en
Robert de Haas, oud-directeur van de Rijksdienst
Beeldende Kunst (inmiddels opgegaan in
Instituut Collectie Nederland met aan het
hoofd Rik Vos), besloten al enkele jaren geleden
hun krachten te bundelen op het gebied van het
historisch interieur. Aanleiding was een met
een prachtige lambrisering gevulde stortbak
langs een van Amsterdams grachten, jaren
geleden. Dat beeld herhaalt zich nog steeds.
Gelukkig is de huidige inrichtingsmode weer
meer romantisch van aard (wit is uit, kleur is
in), daarin passen oude interieuronderdelen
heel goed. En als ze er niet meer zijn worden ze
eenvoudigweg (na)gemaakt. Gespecialiseerde
timmerbedrijfjes kunnen de vraag nauwelijks
aan. We leven momenteel immers weer in een
hoogconjunctuur. Die conjunctuurschomme
lingen waren in het verleden niet anders.
Armoede en economische malaise zijn zegenin
gen voor het interieur, terwijl voorspoed en
rijkdom, zoals we bijvoorbeeld aan het begin
van de vorige eeuw kenden een drang tot
vernieuwen teweeg bracht.
Interieur Hofje van Nobtet te Haarlem in de
spiegel. Foto Stichting Manifestatie Historisch
Interieur
oktober 2001