Heemschut Zeeland bezoekt Hulst
18
Heemschut
oktober 2001
legendarisch geworden tijdverdrijf: het omhak
ken van bomen. Van iedere duizendste stam
werd een plak afgezaagd en van een passend
opschrift en handtekening voorzien.
Soms werden stukken boomstam van een rood
lint voorzien en als cadeau of relatiegeschenk
weggegeven.
Ongekende luxe
Op 16 augustus 1919 mocht hij zich voor
500.000 toenmalige Nederlandse guldens eige
naar noemen van 'het Lustslot'. Voordat de
keizer met familie en hofhouding het kasteel
betrok, liet hij eerst enkele verbouwingen
uitvoeren, zoals een forse bordestrap aan de
ingang en een speciale personeelsingang. Ook
moest het slot worden voorzien van modern
sanitair en elektriciteit, kamers voor het perso
neel en een speciale lift voor de zieke keizerin.
In mei 1920 kon de keizer eindelijk zijn woning
in gebruik nemen. Ondanks het feit dat de
nieuwe Duitse regering het overgrote deel
van de keizerlijke bezittingen in beslag had
genomen, slaagde hij er toch in om maar liefst
51 wagonladingen te vullen met antiek,
kostuums en meubilair uit zijn vroegere palei
zen. Dit verklaart ook waarom het huis een
enigszins overvolle indruk maakt; het was niet
bepaald berekend op een dergelijke overvloed
aan luxe voorwerpen.
Curieus
De keizer had zo zijn eigenaardigheden. Zo
vond hij het vanzelfsprekend, dat het diner
afgelopen was zodra hij klaar was met eten;
daarna was het iedereen verboden om nog een
hap te nuttigen en werd de tafel onverbiddelijk
afgeruimd. Daarna hield hij graag langdurige
monologen over met name de wereldpolitiek,
waarbij het de aanwezigen niet altijd makkelijk
viel om hun groeiende vermoeidheid te verber
gen.
Een curieus voorwerp in de werkkamer van de
keizer is de zetel, gemaakt van een paarden-
zadel, die hij had laten maken om een goede
zithouding te bevorderen. Het was niemand
toegestaan om voorwerpen in zijn werkkamer
ook maar een fractie te verplaatsen, want dat
kon een keizerlijke woede-uitbarsting veroor
zaken.
Aandoenlijk is het rijtje grafstenen aan de rand
van het gazon voor het slot. Daar zijn de lieve
lingsteckels van de keizer begraven; de moed en
vasthoudendheid van dit hondenras sprak hem
bijzonder aan.
Dreigende sluiting
Het huidige interieur van Huis Doorn is
grotendeels onveranderd gebleven sinds de
dood van de keizer in 1941. Nu een museum,
wekt het nog steeds de indruk alsof de laatste
bewoner ieder moment het slot weer zou
kunnen betreden. Dat maakt het tot een voor
Nederland uniek museum, juist omdat het niet
zozeer de sfeer van een museum ademt als wel
een bijna intieme kijk gunt op het leven van een
intrigerende en bijzondere persoon uit de
wereldgeschiedenis.
Nog steeds bezoeken jaarlijks vele toeristen,
waaronder opvallend veel Duitsers, het laatste
woonhuis van de laatste Duitse keizer. Het is
daarom des te opmerkelijker, dat de Raad voor
Cultuur in 2000 het voorstel lanceerde om
Huis Doorn te sluiten en de inboedel te ver
kopen.
Een argument was, dat het slot 'te weinig
binding met de Nederlandse geschiedenis' zou
hebben. Werd dit argument consequent door
gevoerd, dan zouden vele prominente musea in
ons land hun deuren kunnen sluiten. Tegen het
voorstel kwam een storm van protest van kunst
en geschiedenisminnende Nederlanders. Het
is daarom te hopen, dat de overheid op haar
besluit terugkomt en dit uitzonderlijke en fasci
nerende huis met zijn unieke collectie voor ons
land behoudt. (Zie ookpag. 20)
Drs. M.Lemmens is kunsthistoricus en PR-
medewerker van Heemschut Utrecht.
http://www.huisdoorn.nl/
Pas gerestaureerde resten van de land- en waterpoort te Hulst.
Op zaterdag 27 oktober organi
seert de provinciale commissie
Zeeland van Bond Heemschut
voor Heemschutleden en
belangstellenden uit het hele
land een excursie naar het oude
Zeeuws-Vlaamse stadje Hulst
en de daar nog aanwezige linie-
dijken, die sinds de Tachtig
jarige Oorlog de grens vormen
tussen de zuidelijke en de noor
delijke Nederlanden.
Het pittoreske Hulst is één van
de best bewaarde vestingsteden
van de noordelijke Nederlanden.
Al wandelend over de 3,5 kilo
meter lange stadswallen of door
de gerestaureerde binnenstad
ontdekt men een groot aantal
oude gevels en gebouwen met
een eeuwenlange geschiedenis.
Graaf Philips van de Elzas verleende
Hulst in het jaar 1180 stadsrechten
en handelsprivileges. De voor
rechten waren van grote betekenis
voor de ontwikkeling van Hulst.
Reynaert de Vos, hoofdfiguur uit
het beroemde middeleeuwse
dierenepos 'Van den Vos
Reinaerde' herinnert aan deze
periode.
Gelegen op de grens van Neder
land en België heeft Hulst in de
ongeveer 1000 jaar van zijn
bestaan een belangrijke rol
gespeeld in de vele conflicten
tussen de machthebbers uit de
noordelijke en de zuidelijke
Nederlanden. Met name tijdens
de Tachtigjarige Oorlog was het
bezit van Hulst van strategisch
belang, omdat door de ligging aan
