Steenbakkerij Randwijk Anno 1839 Maakt alle soorten vormen en stenen zoals - Vechtformaat U I i - Rijnformaat - IJsselformaat - Hilversumsformaat - Romaansformaat - Lilliput 1 - Lilliput 2 - Kloostermop - Friese drieling - Kraalstenen - Keelstenen - Tekst- en ornament stenen geëngobeeird - glazuren Wilt u meer informatie? De nog enige klassieke steenbakkerij waar het gehele productie pro ces ambachtelijk wordt uitgevoerd. Dat maakt ons tot dè specialist en fabrikant van restauratiestenen en bijzondere soorten voor geheel Europa. Tel.: 026 47 22 389 ofwww.steenbakkerij-randwijk.nl of e-mail: steenbakkerij.randwijk@wolmail.inl gen, een jaar of vier geleden hebben we het laatste stuk gerealiseerd. Maar je kunt niet steeds maar weer dijken verhogen. Want als er dan iets gebeurt, is het einde zoek. Men vroeg zich daarom af of we bepaalde gebieden buiten de bandijken niet konden gebruiken als retentie. Eén keer in de zoveel honderd jaar kan er iets ergs gebeuren. Bij een dijkdoorbraak zijn de gevolgen niet te overzien. Het gebied tussen de beide bandijken met de uiterwaarden ertussen, vaak honderden meters breed, heeft nu al een waterbergende functie. Je kunt het maaiveld in de uiterwaarden verlagen. Je kunt het nodige aan de rivier doen, zodat het water er sneller doorheen kan. Maar in een uitzonderlijk geval is dat niet voldoende. We moeten het water in het gebied buiten de bandijken tijdelijk op kunnen vangen. Een soort inundatiegebied. Het is ontzettend jammer dat we iets aan het prachtige landschap doen. Maar we kunnen er niet onderuit.' Onlangs kwam een inrichtingsplan Rijnwaartse Uiterwaarden gereed. Met de uitvoering van de natuurontwikkeling werd vervolgens de Landinrichtingscommissie Gelderse Poort Oost belast, waarvan Louis Weersink voorzit ter is. Overigens was de overproductie van de landbouw destijds geen argument voor natuurontwikke ling. Dat speelde tien jaar geleden nog niet. Millingerwaard Voorloper op het gebied van natuurontwikke ling is de Millingerwaard, dat net buiten het gebied van de Landinrichtingscommissie ligt. Het Wereld Natuur Fonds wist de grond van de polder te ontpachten en aan te kopen, gehol pen door de omstandigheid dat er maar één eigenaar was. En zo ontstond vanaf 1993 een landschap dat zowel verguisd als bewonderd wordt. Een gebied met veel waterplassen, wilgen en meidoorns, met bomen en struiken, dan weer grasland, vlak of glooiend, waar uit gezette gallowayrunderen en konikpaarden het gras op natuurlijke wijze kort houden, met ooibossen, waar eveneens uitgezette bevers de oevers in toom houden. Geen vierkante meter is hetzelfde. Het soort landschap dat oorspron kelijk zou hebben bestaan. Delen van de Millingerwaard staan nu in de winter onder water, en vallen 's zomers weer droog. Voor de recreanten kwam er een theehuis, je kunt er doorheen fietsen, wat vroeger niet kon. 'Ik ben er verschillende keren geweest,' zegt Weersink. 'Mijn vrouw en ik vinden het mooi. Er gaat geen jaar voorbij zonder dat we er een wande ling maken. Met veel plezier.' Zweiter Hand In Duitsland wordt daar anders over gedacht. De helft van de Gelderse Poort, zo'n 10.000 hectare, ligt in Duitsland, dus vergelijken is zinnig. In het buurland krijgen de boeren jaar lijks honderden guldens van de overheid per hectare als ze geen akker van hun weiland maken. En ze verdienen nog eens honderden guldens als ze kleine weilandjes niet samenvoe gen of als ze het gras voor een bepaalde datum niet maaien. Op die manier wordt het cultuur- landschap in stand gehouden. En laat er geen misverstand over bestaan, dit cultuurlandschap wordt buitengewoon gewaardeerd. Velen willen het karakteristieke patroon van wei landjes en akkertjes, door heggen van elkaar gescheiden, en met weidevogels, zoals wulp, snip, porseleinhoen, voor geen goud voor een natuurlandschap inruilen. Vanuit bescher mingsoogpunt - je beschermt iets waardevols dat al eeuwen bestaat - komt dit veel meer in de buurt van de Heemschutg edachte. Natuur ontwikkeling? 'Natur aus zweiter Hand,' noemen de Duitsers dat. 'Wat is natuur?,' zegt Louis Weersink. 'We kennen bijna geen natuur. Je probeert de natuur te evenaren. Toen Rijksweg 50 aan gelegd werd, zei iemand op e en bijeenkomst dat je toch zuinig moest zijn op het Tellegenbos, bij Beekbergen. Rijksweg 50 moest er maar omheen. Toen stond er een man van 90 op. "U hebt nu uitgelegd wat het Tellegenbos is, ik weet hoe het ontstaan is. Want ik heb de eikels zelf nog uitgezaaid".'

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschut - Tijdschrift 1924-2022 | 2001 | | pagina 8