NEDERLANDSE BRUG
ONTWERPEN VAAK BENEDEN
DE MAAT
Frank van de Poll
Twee Amsterdamse voorbeelden
In een land dat zo veel bruggen telt als Nederland zou je
verwachten dat er een lange traditie zou bestaan in het ontwerpen
van opvallende, in het oog springende oeververbindingen. Dat is
echter niet het geval. Sterker nog: het is zelfs verbazingwekkend
hoe weinig aandacht er de laatste decennia aan de vormgeving in
de Nederlandse bruggenbouw wordt besteed.
april 2001
Heemschut
11
De nieuwe Zeilbrug bij het
Amsterdamse Hoofddorp
plein. Foto's auteur.
De oorspronkelijke
sculpturen van Hildo Krop
aan de Zeilbrug zijn op de
nieuwe landhoofden
aangebracht.
Het is meestal de techniek die het ruimschoots wint
van de architectuur. In Nederland is er nauwelijks
sprake van spectaculaire brugontwerpen die bezoekers
van ver over de landsgrenzen aantrekken. De meeste
bruggen ogen zoals ze bedoeld zijn: eenvoudig van
vorm en relatief goedkoop. Het gevolg is dat nieuwe
bruggen, door hun nuchtere en soms gewoonweg
lelijke uiterlijk, vaak detoneren met hun omgeving.
De Zeilbrug
Een voorbeeld van zo'n wanstaltige brug in een histori
sche context vinden we in de Amsterdamse Schinkel-
buurt, waarover stadsdeel Zuid de scepter zwaait. Het
gaat om de nieuwe Zeilbrug die in 1998/99 werd
gebouwd naar een ontwerp van Henk Meijer van het
architectenbureau Kerste-Meijer. In 1989 al werd er
door de Dienst Openbare Werken een rapport opge
steld, waaruit bleek dat de bestaande brug ernstige
problemen vertoonde en dat, als er geen maatregelen
zouden worden genomen, de ijzeren delen binnen vijf
jaar niet meer sterk genoeg zouden zijn. Ha, denk je
dan, er zal binnenkort wel een onderhoudsploeg van de
afdeling Bruggen uitrukken om de nodige herstel
werkzaamheden uit te voeren. Maar nee, in plaats van
voortvarend op te treden liet men de brug nog eens zes
jaar aan zijn lot over en verscheen er in 1995 een
volgend rapport waaruit bleek dat de brug 'op' was. De
hoofdliggers achter de draaias en alle andere ijzeren
