Biogasbronnen in Noord-Holland met sluiting bedreigd ----- lp., Jan-Derk Gerritsen Het zijn niet in de laatste plaats de overheden, die het gebruik van alternatieve energiebronnen stimuleren. Daarom is het op zijn zachtst gezegd merkwaardig, dat dijkgraaf en hoogheem raden van het waterschap Uitwaterende Sluizen in Edam overwegen om de laatste biogasbronnen in hun beheersgebied te sluiten. Heemschut, de landelijke vereniging, die monumenten beschermt zou Heemschut niet zijn als haar provinciale commissie Noord-Holland niet ook om cultuurhistorische redenen bezwaar had aangetekend tegen dit voorgenomen besluit. - N-l I v" i r4jjnin'w. '"""TT" 1 fP 1 a ni i De uitvinding 36 Heemschut {•i. si. avi -A\ A De ontdekking van het biogas gebeurde eigenlijk bij toeval. Aan het begin van de 19de eeuw werd op het platteland op grote diepte naar water geboord. Toen het IJsselmeer nog Zuiderzee was, was het water er nog zout en dus niet geschikt als drinkwater. Diep onder het zilte land werd op 30 meter zoet water gevonden. Bij het winnen daarvan gebeurden nogal eens ongelukken door brand of ontploffing. De kaasboer en uitvinder Wouter Sluis stelde vast, dat op diezelfde diepte soms ook gas mee omhoog kwam. Hij ontwierp in de tweede helft van de 19de eeuw een m.ethode om dit te winnen. In een ijzeren pijp, die tot op 30 meter de grond in gedrukt werd, bracht men een houten pijp of staketsel van planken tot op dezelfde grondlaag in. Onder water rot dat hout niet. Het gas werd daar m.et een kracht van 3 atmosfeer omhooggedrukt en waar de pijp iets boven het polderniveau of het slootwater kwam bevestigde men een koperen sproeier. Daaroverheen hing een grote emmer of ketel op zijn kop in het water en 'simple comme bonjour werd daarin het gas opgevangen, zoals m.en dat later ook met hetstadsgas deed. Het gas drukte de ketel omhoog en als men het gas afnam, om te koken of er zelfs de hele boerderij mee te verwar men, zakte de ketel navenant. Wilde m.en de druk vergroten dan legde men eenvoudig een zak zand op de ketel. Oudere systemen hebben zelfs een katrol met gewichten, waarde emmer aan hangt.. Overtollig gas ontsnapte vanzelf, als de ketel te hoog kwam,. Industriële archeologie Na de ontdekking van het biogas in de bodem van Noord-Holland - vooral in de Beemster - werd deze vorm van gaswinning ter plekke grootschalig toegepast. In totaal werden na 1880 ruim 10.000 van deze apparaten voorna melijk in het landelijk gebied aangelegd. Genoemd hoogheemraadschap nam al in 1985 het besluit al deze bronnen te sluiten. Dat meende zij te moeten doen op grond van een rapport van de Dienst Landbouwkundig Onderzoek uit datzelfde jaar waaruit bleek, dat deze methode van gaswinning voor 50 verantwoordelijk was voor de vervuiling van het oppervlaktewater met fosfaten en nitraten. Iedereen zweeg toen over een eerder onder zoek van de Vrije Universiteit in 1982, dat Biogasbron bij Oostbuizen in de Beemster. Foto Derk-)an Gerritsen. concludeerde dat die vervuiling slechts 2 bedroeg. Onder dat rapport staan ook de hand tekeningen van twee medewerkers van Uitwaterende Sluizen, die aan het onderzoek hadden meegedaan. Zelfs in 1940 toen nog op 800 plaatsen - voornamelijk bij boerderijen - biogas werd gewonnen kwam naar voren, dat deze bronnen geen noemenswaardige vervui ling in het oppervlaktewater veroorzaken. Daar komt nog bij, dat uit deze bronnen veel ijzer meekomt. Dat verbindt zich met de fosfaten en zorgt ervoor, dat na 100 meter voorbij de bron het oppervlaktewater al nauwelijks meer vervuild is. Herbestemming niet nodig Er resten nu nog ongeveer 150 bronnen. Vele verdwijnen ook, omdat nieuwe bewoners van boerderijen - meestal geen agrariërs - die dingen maar lastig vinden en afbreken. Maar ook daardoor gaat een stuk cultuurhistorie verloren. En Heemschut acht deze industrieel- archeologische monumentjes dermate interes sant en onvervangbaar, dat ze bij het water schap gepleit heeft voor het behoud ervan. Voordeel ervan is ook nog, dat de bronnen nog in gebruik zijn. Zulke objecten komen immers het meest tot hun recht als ze in de historische context blijven functioneren. J.D. Gerritsen is PR-medewerker Heemschut Noord-Holland. april 2000

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschut - Tijdschrift 1924-2022 | 2000 | | pagina 38