rr rr
rrrr
10
Heemschut
[fr^
Achtergevel met rechts
paviljoen. Foto Marco de
Nood, januari 2000.
Sablonière. Ook hij is niet de eerste de beste: lid van de
Monumentenraad en goed bekend met reconstructies.10
De Lussanet's plan brengt een andere structuur aan in het
binnenterrein door af te wijken van de symmetrie die het
gebouw kenmerkt en bouwt aan de westelijke zijde een
vleugel aan zodat een L-vormige massa ontstaat. In
degelijke wederopbouw-architectuur respecteert deze
architect de bestaande verhoudingen en sluit met een
mansarde kap aan op de hoofdarchitectuur van het pand.
Als in 1982 opnieuw uitbreidingsplannen voor de recht
bank worden gemaakt lopen de buurtbewoners daartegen
te hoop.
Omwonenden verdedigen hun biotoop
In 1982 wordt het ontwerp-bestemmingsplan Hofplein-
Lange Delft gepresenteerd waarin het uitbreidingsplan
van de rechtbank is opgenomen. Hiermee wordt het licht
op groen gezet voor een uitbreiding van het Van de
Perrehuis met 5100 m2: een als verregaand en verziekend
beschouwde aanslag op de integriteit van het Van de
Perrehuis en van het binnenterrein, in de stad het nog
enige gave gebied, dat niet door oorlogshandelingen is
beschadigd. De bewoners verenigd in het comité 'De
28ste Wijk' en de 'Mandaatgroep 2010', stellen zich te
weer en ondernemen actie. Bij schrijven van 8 april 1982
vragen zij aan Heemschut zich in de zaak te willen verdie
pen; bij schrijven van 16 november daaropvolgend wordt
de gemeente beargumenteerd voorgehouden dat de ter
visie gelegde rechtbankplannen realiteitszin en ieder
respect voor monumentale, ruimtelijke en maatschappe
lijke waarden missen. Zij - de bewoners - concluderen dat
er geen sprake is van een werkelijk zorgvuldig afwegen
van deze bouwplannen tegen het historisch belang van dit
gedeelte van de binnenstad. Op 23 november van dat jaar
vindt een participatiebijeenkomst plaats waar architect
Hondius met geheel nieuwe plannen komt. De reacties
daarop moeten ook al niet mis te verstaan zijn geweest.
Reeds op 8 december antwoordt de gemeente onder
meer, niet aan voornoemde realiteitszin te twijfelen en
vertrouwt er op dat door het overleg toch een construc
tief en goed plan tot stand zal komen. Daarna wordt het
stil.
Heemschut zet ten stadhuize uiteen wat de desastreuze
effecten van dat plan zijn. Dat alles vindt zonder twijfel
gehoor; Middelburg heeft een restauratienaam op te
houden als het om zijn bijzondere panden en met gangen
doorkruiste binnengebieden gaat. Uiteindelijk berichten
burgemeester en wethouders bij schrijven van 29 septem
ber 1983 dat de werkzaamheden aan het ontwerp-bestem
mingsplan tot niet nader bepaalde datum zijn opgeschort.
De factor tijd werkte gunstig: bij justitie komt men tot
april 2000
