Van actievoerder tot wethouder van Driebergen-Rijsenburg Math Berkers Aan de andere kant van de tafel: Henk Jan Derksen Sinds 1994 is Henk Jan Derksen wethouder van de gemeente Driebergen-Rijsenburg. Vanaf die tijd maakt het monumentenbeleid van de gemeente onderdeel uit van zijn portefeuille. Met reden. Henk Jan Derksen is monumentenliefhebber pur sang. Het is een genot om met hem door Driebergen te wandelen. Hij raakt niet uitgepraat over zijn dorp. Heemschut juni 1999 Landhuis Sparrendaal, het huidige gemeentehuis van Driebergen. Vol trots leidt hij me rond door het gemeente huis van Driebergen: het statige Sparrendaal. De gemeente heeft de wandschilderingen van Sparrendaal laten restaureren. Henkjan Derksen laat me de eerste resultaten van de restauratie zien. Even later buigt hij zich bezorgd naar een beschadigde plek ergens in de wand. 'Verdorie', hoor je hem denken, 'ik moet er voor zorgen dat ik bij die deur een stop laat aanbrengen.' Een wethouder met oog voor detail, maar ook een wethouder die meer wil doen dan op de winkel passen. In het gesprek dat ik met hem had, werd al snel duidelijk: Henkjan Derksen heeft een visie op de toekomst van het monumentenrijke Driebergen. Een verslag van een enthousias merend gesprek. De gemeente Driebergen- Rijsenburg ligt aan de zuidrand van de Utrechtse Heuvelrug op de overgang naar het Kromme Rijngebied. Hier ligt de Stichtse Lustwarande: de reeks van landgoederen en buitenplaatsen tussen De Bilt en Doorn, de oude weg van Utrecht naar Arnhem volgend. Tot het Monumenten Inventarisatie Project was Driebergen betrekkelijk arm aan monu menten. Arm in de betekenis van weinig. In Driebergen liggen enkele prachtige kastelen en buitenhuizen van voor 1850. Om er enkele te noemen: Hardenbroek, Sterkenburg, Leeuwenburg, Dennenburg en natuurlijk Sparrendaal, het huidige gemeentehuis. Stuk voor stuk hoogtepunten van de Nederlandse bouwkunst. Nu ik toch aan het opsommen ben, wil ik zeker toch ook even het kerkplein van Rijsenburg noemen. In het begin van de vorige eeuw is de kerk en de halfronde bebouwing, die het plein omsluit als één geheel ontworpen door de Haagse meester timmerman A. Tollus en mogelijk geïnspireerd op het St. Pietersplein te Rome. De kerk is gebouwd in 1809-' 10 in de Empire stijl en is voor Nederland het prototype van een kerk met een classicistisch zuilenfront in combinatie met een klokkentoren. Een type, dat later werd nagebootst door de ingenieurs van de Waterstaat. De geschiedenis van de kerk blijft bijzonder: het is de eerste katholieke kerk die sinds de Reformatie in deze streek werd gebouwd. Hoe symbolisch is de naam: St. Petrus' Banden. In de loop van de 19de eeuw wordt de Utrechtse Heuvelrug ontdekt als woongebied. De bestrating van de weg Arnhem-Utrecht, de huidige Hoofdstraat, maakt het mogelijk dat de rijke bovenlaag, althans in de zomer, de stad verlaat. De aanleg van de Rhijnspoorweg halverwege de vorige eeuw versnelde dit proces. In 1844 werd het station Driebergen geopend. Dorpen als Driebergen, Rijsenburg en Zeist worden de eerste forensenplaatsen van Nederland. Langs de Hoofdstraat ontstaat in de loop van de 19de eeuw een aaneengesloten lint van buitenhuizen en landgoederen. Tot in deze eeuw wordt in Driebergen de ene villa na de andere gebouwd. Behoud 'gezichtsverlies' Henkjan Derksen is al 20 jaar actief voor het monument. Hij was de initiatiefnemer van de acties voor het behoud van het seminarie van Driebergen. Deze actie heeft regionaal en zelfs landelijk heel wat aandacht gekregen, ook van Heemschut. Een zes jaar lange strijd heeft niet mogen baten. In 1984 is het seminariegebouw gesloopt. Toch is de actie niet tevergeefs geweest. In die tijd is de kiem gelegd voor een herwaardering van historisch Driebergen. In de nieuwbouw die op de plek van het seminariege bouw is gerealiseerd, is dit terug te zien. Stedenbouwkundig is hier zorgvuldig te werk gegaan. De weidsheid van het seminariepark is gerespecteerd. Door deze en volgende acties heeft Derksen het politieke vak geleerd. 'Waar ik vooral tegenaan liep, was het prestige dat aan zo'n project verbonden wordt. Sloop werd een poli- 28

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschut - Tijdschrift 1924-2022 | 1999 | | pagina 30