Kans op behoud Leidse meelfabriek
neemt toe
i
Wibo Burgers
De kansen van de Leidse meelfabriek op een tweede leven
zijn toegenomen nu een enquête heeft uitgewezen dat een
meerderheid van de Leidenaars (55%) de kolos geheel of
grotendeels wil behouden.
april 1999
Heemschut
23
Bijschrift
Ook al omdat er in het college van B en W van
Leiden vorig jaar geen overeenstemming was
over het lot van de meelfabriek werd besloten
tot een stadsdebat, waarbij voor- en tegenstan
ders van sloop van de fabriek aan bod konden
komen. Er waren in november en december
van het afgelopen jaar twee debatavonden,
waarbij vooral bleek dat er krachtige weerstand
bestaat tegen sloop van het fabriekscomplex.
Op deze plek zouden enkele torenflats en
uitbreiding van het groenareaal moeten komen.
De telefonische enquête onder achthonderd
Leidenaren (van wie de helft in de directe
omgeving van de fabriek woont) had een
verrassend resultaat: bijna dertig procent wil
dat de meeste gebouwen worden behouden en
zelfs vindt 26 procent dat de fabriek in zijn
geheel moet blijven. De mensen die het
complex (grotendeels) willen behouden
baseren zich vooral op de historische en monu
mentale waarde. Voor geheel of gedeeltelijk
slopen kiest 17 procent. Hoogbouw wordt door
een meerderheid afgewezen.
'Ik verwacht dat het komende voorstel van
B en W recht zal doen aan deze uitspraak', zei
wethouder A.Pechtold (die na het vertrek van
burgemeester Goekoop monumentenbeheer in
zijn portefeuille heeft) half februari. Hij wees
echter ook op een probleem. 'De meelfabriek is
een veelheid van monumenten, zoveel stijlen,
zoveel perioden.
Verkocht
Intussen is de toekomst van de meelfabriek nog
allerminst verzekerd. De vroegere eigenaresse,
de firma Meneba, heeft het complex voor
3,8 miljoen gulden verkocht aan de firma
Meelhattan, die behoort tot de vastgoedmaat
schappij BGW Vastgoed te Noordwijk.
Directeur van deze firma is A.H. van der Wiel
jr., die eerder door architect Splinter het plan
voor de bouw van enkele torenflats op het
terrein van het (gesloopte) fabriekscomplex liet
ontwerpen.
Van de zijde van de gemeente zal nu eerst
moeten worden bekeken welke monumentale
waarde men wil toekennen aan de fabriek. De
twee oudste gebouwen, het ketelhuis daterend
van 1896 met een unieke betonconstructie en
de silo met schuin dak uit 1904, zijn in het
kader van het Monumenten Selectie Project
(MSP) genomineerd voor de rijksmonumen
tenlijst. Advisering hierover door de gemeente
is hangende de lopende discussie opgeschort.
De gemeentelijke monumentencommissie
heeft voorgesteld verreweg het grootste deel
van de meelfabriek als gemeentelijk monument
aan te wijzen. Ook daarover is nog geen beslis
sing gevallen.
De Stichting Industrieel Erfgoed Leiden (Stiel)
bepleit aanwijzing van het gehele fabriekscom
plex als monument van de periode 'Leiden
fabrieksstad'. Zij wijst erop datin 1991 haar
voorstel om de meelfabriek in zijn geheel de
status van rijksmonument te geven weliswaar
werd afgewezen, maar louter en alleen op
grond van het toen ontbreken van een functio
neel toekomstperspectief.
Appartementen
Dat is er nu wel: de studie-Rappange heeft
aangetoond dat er appartementen en bedrijven
gehuisvest kunnen worden in de fabriek. En als
er elementen moeten worden gesloopt, dan kan
dat het best gebeuren in het kader van een
herbestemmingsplan.
Het Leidse gemeentebestuur zal naar verwach
ting dit voorjaar met een voorstel komen. De
kans is groot dat de gemeenteraad nog voor de
zomer tot een definitieve standpuntbepaling zal
komen. En dat gebeurt dan na meer dan tien
jaar discussie over de toekomst van de meelfa
briek.
W. Burgers is journalist te Noordiuijkerhout en
voorzitter van Stichting Industrieel Eifgoed Leiden.
