I 12 Heemschut Gebrandschilderde ramen in de hal van het KRO gebouw, het enige met kunst. De ramen zijn van Joep Nicolas. 1927 kwamen de uitzendingen vanuit een houten loods achter het NSF-gebouw. Tot aan de nieuwbouw van de studio's moest men het met cafés, oude loodsen, kerken (NCRV) of patronaatsgebouwen (KRO) doen. Het AVRO gebouw De voorloper van de AVRO, de HDO betrok in 192 8 een villa aan de Witte Hullweg 3, die later afgebroken werd om plaats te maken voor de bouw van het beroem de Hilversumse raadhuis van Dudok. De HDO nam in elk geval wel het meubilair mee, dat ze Dudok had laten ontwerpen. Meubilair, dat trouwens al in de keet bij het NSF-gebouw had gestaan. Het moest vooral voldoen aan de eis, dat het niet zo kraakte tijdens uitzendingen. Men verhuisde daarna naar de villa 'Sole Mio' aan de Oude Enghweg 4. Willem Vogt vroeg Dudok ook de nieuwe studio te bouwen. Dudok was toen gemeente architect van Hilversum. Reden voor zijn werkgever hem voor die particuliere bouw geen toestemming te geven. Vogt heeft toen Pieter Vorkink gevraagd, waar schijnlijk omdat diens werk veel gelijkenis vertoont met de scheppingen van Dudok. Vorkink heeft samen met Dudok en Wormser diverse woningbouwprojec ten in Hilversum gerealiseerd. Zijn ontwerp werd door de gemeente niet goedgekeurd, waarschijnlijk juist vanwege die gelijkenis met Dudok. Bovendien zou die AVRO studio nagenoeg in de schaduw van het raadhuis gebouwd worden en zou liggend aan de hoofdweg, de 's Gravelandse weg, het raadhuis te veel de loef afsteken. Zo werden Benjamin Merkelbach en Charles Karsten gevraagd. Zij behoorden tot de zakelijke stroming van Het Nieuwe Bouwen terwijl Vorkink uit de romanti sche hoek van de Amsterdamse School kwam. De waai ervorm van hun creatie, zoals deze nu aan de 's Grave landse weg staat, komt voort uit de behoefte aan een goede akoestiek, waarbij evenwijdig lopende muren moesten worden vermeden. Direkt contact tussen buiten- en binnenmuren was i.v.m. geluidshinder eveneens uit den boze. Zo ontstond een 'doos-in-doos constructie'. Esthetische motieven stonden naar de mening van de architecten niet voorop. Wel verband tussen bouwen en bestemming. De ligging van het complex in een groene omgeving leidde tot behoud en integratie van onder meer enkele oude beuken. In het gevelbeeld domineert de grote schouwburgzaal met een overdekte galerij. De hoofdingang kwam links in een naar voren uitspringende en hoger opgetrokken bouwmassa. De gevel aan de achterkant bij de Hoge Naarderweg werd vrij strak en gesloten, waarin de hoge stalen ramen de kenmerken van Het Nieuwe Bouwen verraden. In architectenkringen werd het gebouw alom geprezen. De architect Van Loghem liet in De Groene onder meer weten: 'zeer ingenomen te zijn met een gebouw, dat niet voorzien is van allerlei versleten hulpmiddelen ter decoratie zonder dat deze uit noodzaak voortkomen. Daardoor hebben we hier een gebouw van klare en eenvoudige kracht.' Een jaar na de opening in 1936 bleek al de behoefte aan uitbreiding met een restaurant, een 'gramotheek', een muziekbibliotheek en een extra studioruimte, die aan het tegenover liggende Melkpad werd gebouwd en ondergronds bereikbaar is. De KRO studio In 1930 koopt de KRO het R.K. Verenigingsgebouw aan de Emmastraat in Hilversum. Pastoor Perquin, de toenmalige voorzitter, gaf aan architect J. Duncker opdracht tot verbouwing van het in slechte staat verke rende pand. Perquin was als pastoor van de Dominicus- kerk aan de Amsterdamse Spuistraat al vaak in de ether, omdat zijn kerk lange tijd als studio gebruikt werd. De nieuwe studio werd in 1931 door aartsbisschop Mgr. J.H.G.Jansen ingewijd. Veel zegen rustte er deson danks niet op, want al gauw bleek de ruimte veel te klein. De architecten H. Kraayvanger, Pierre Cuypers en W.A. Maas werden gepolst voor een ontwerp. Voor waarde van de KRO was, dat aannemer en personeel van katholieke huize moesten zijn. Diezelfde eis werd gesteld aan de kunstenaars, die ter verfraaiing werden aangezocht. De gebrandschilderde ramen en de fres co's van Charles Eyck zijn er nog steeds te bewonderen. Bij de voorgenoemen verhuizing neemt de KRO die ramen in elk geval mee. Voor de uitbreiding kocht de KRO een terrein achter de studio aan. Twee daarop staande villa's, waarvan één al gebruikt werd als muziekbibliotheek, gingen tegen de vlakte. De grillige vorm van het overblijvende binnenterrein dwong de gekozen architect Maas tot beperkingen. De studio werd dan ook vrij traditioneel februari 1999

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschut - Tijdschrift 1924-2022 | 1999 | | pagina 14