Uitbreiding Badpaviljoen Domburg
te hoog en massaal
Gerard Baijens
Het Badpaviljoen in de Domburgse duinen komt voor op de lijst
van beschermde monumenten. Het is een jong monument, dat
dateert uit het jaar 1889 en is opgetrokken in de zogenaamde
neorenaissancestijl. Het gebouw verkeert al jaren in een slechte
staat van onderhoud en maakt een vervallen indruk.
Het paviljoen kan terugzien op een glorierijke
tijd, toen Domburg badplaats en kuuroord was
voor de groten der aarde. Zo was de villa links
onder op de uit 1963 daterende foto het bezit
van de Koningin van Roemenië. Het paviljoen
zelf was trefpunt van (in hoofdzaak) Duitse
vorsten en van grote kunstenaars zoals Jan en
Charley Toorop, Piet Mondriaan en vele anderen,
die vlak bij het Badpaviljoen een eigen tentoon
stellingsgebouwtje hadden. In het eerste kwart
van deze eeuw was het Badpaviljoen het
centrum van het mondaine badleven van
Domburg. Vooral na de oorlog sloeg het verval
toe. Domburg is geen exclusieve badplaats
meer, de vorsten zijn nu Jannen Modaal.
Uitbreiding
Het verval kon niet worden gestuit, omdat geld
voor onderhoud ontbrak. Het einde van het
Badpaviljoen scheen nabij, tot het pand in 1995
in handen kwam van een projectontwikkelaar,
die een plan maakte om het Badpaviljoen te
restaureren maar tevens uit te breiden met vijf
tien luxe appartementen. Deze uitbreiding is
gesitueerd aan de achterzijde van het paviljoen,
is vier bouwlagen hoog en komt boven op de
zeewering te staan. In de visie van de project
ontwikkelaar is de uitbreiding noodzakelijk om
de restauratie van het bestaande Badpaviljoen
te kunnen financieren. Het toenmalige
gemeentebestuur (sinds 1997 is Domburg geen
1^ jW
Badpaviljoen Domburg in 1963.
zelfstandige gemeente meer) was tot medewer
king bereid, mits eerst de restauratie werd
aangepakt.
Te massaal
Er bestond echter veel weerstand tegen de
massaliteit van de plannen en het bouwen op de
zeewering. Het toenmalige gemeentebestuur
heeft naar aanleiding van deze bezwaren een
beslissing over de gemeentelijke herindeling
heengetild. Na deze herindeling in 1997
kwamen de plannen opnieuw op tafel. De raads
fracties van de nieuwe gemeente Veere hadden
nog steeds grote moeite met de massaliteit en
de bouwhoogte, die boven het bestaande pand
uitkomt en maken zich zorgen om het zicht op
het gebouw vanaf het strand. Het Waterschap
Zeeuwse Eilanden staat niet afwijzend tegen
over het plan, maar vraagt van de eigenaar een
ondertekende vrijwaring dat schade aan het
gebouw als gevolg van duinafslag door de eige
naar zal moeten worden gedragen.
Het grote aantal bezwaren heeft er toe geleid
dat de projectontwikkelaar zijn plannen heeft
herzien. In de meest actuele opzet wordt afge
zien van de bouw van luxe appartementen en is
gekozen voor uitbreiding van de bestaande
hotelaccommodatie met vijftig kamers. Het
nieuwe plan moet nog worden beoordeeld,
maar gezien het aantal kamers, dat in de
uitbreiding wordt opgenomen, is afname van
het massale karakter nauwelijks waarneembaar.
Nog meer bezwaren
Heemschut heeft bezwaar tegen de massaliteit
van de plannen en vindt dat het monumentale
karakter van het bestaande paviljoen teveel
wordt aangetast door de nieuwbouw. Bovendien
heeft Heemschut bezwaar tegen de hoogbouw
op de zeewering, omdat de kustlijn in ernstige
mate wordt aangetast en er sprake is van hori
zonvervuiling. Heemschut zal daarom de
verdere ontwikkeling rond de realisering van
de plannen nauwlettend volgen om tijdig te
kunnen reageren als de benodigde wijziging
van het bestemmingsplan in procedure gaat.
Gerard Baijens is PR-rnedewerker van Heemschut
Zeeland.
juni 1998
Heemschut
7
