'Weelderige
binnenordonnantie'
kasteel Oud Wassenaar
toe aan herstel
li
Vincent Collette
Kasteel Oud Wassenaar te Wassenaar bezit een van de belangrijkste
19e-eeuwse interieurs van Nederland. In deze villa met kasteel
achtige allure wordt Heemschut door mr. D.J. van Schravendijk,
voorzitter van de Monumentenstichting Kasteel Oud Wassenaar,
en restauratie-architect A.J. Deurloo uit Den Haag rondgeleid
door de hoofdruimten en terloops gewezen op de noodzaak van
herstel van de aankleding.
4
Heemschut
Salon Kasteel Oud Wassenaar.
Vestibule Kasteel Oud Wassenaar.
Kasteel Oud Wassenaar is in de periode
1867-1869 opgetrokken in de stijl van de
Neorenaissance met invloeden van de
Hollandse, Franse en Italiaanse Renaissance.
Opdrachtgever tot de bouw van Oud
Wassenaar was de miljonair C.J. van der
Oudermeulen, 'stalmeester in buitengewone
dienst bij Z.M. Koning Willem IIF. Als architect
trad ConstantijnMuysken (1843-1922) op. Het
werk werd aangenomen door de gebroeders
Van Malsen uit Den Haag, die ook de paneelbe
timmeringen in de diverse kamers vervaardigd
hebben. De plafond- en wandschilderingen zijn
gemaakt door J. Stortenbeker uit Den Haag.
Na het overlijden van Van der Oudermeulen in
1904 kwam Oud Wassenaar in handen van de
exploitatiemaatschappij Nationaal Grondbezit
N.V. en in 1908 van de exploitatiemaatschappij
'Park Groot Haesebroek'. Vanaf 1910 heeft het
huis de functie van hotel gekregen, sinds 1974
die van een party-centrum. De huidige eigena
res is de voornoemde Monumentenstichting
Kasteel Oud Wassenaar.
Gesamtkunstwerk
Oud Wassenaar is een voorbeeld van een
Gesamtkunstwerk, waarbij exterieur en interi
eur op basis van een totaalconcept ontworpen
zijn. De leermeester van Muysken, Eugen Gugel,
schreef over het huis, dat de architect 'bij dit werk
het benijdenswaardige voorrecht beschoren
(was), zijn verbeelding op de meest onbekrom
pen wijze de teugels te kunnen laten vieren en
zijn talent voornamelijk in de weelderige binnen
ordonnantie in volle kracht te openbaren
Die weelderige ordonnantie komt de bezoeker
direct tegemoet bij binnenkomst in de enorme
centrale vestibule, die de bel-étage en de
verdieping beslaat. De ruimte ademt de sfeer
van een open binnenplaats (cortile) van een
Italiaanse Renaissance-palazzo, maar in dit
geval overdekt met een plafond, waarin een
cirkelvormig daglicht met een windroos van
gebrandschilderd glas. 'De windwijzer stuurt
lichtbollen aan, waaronder men ziet uit welke
hoek de wind waait', aldus Deurloo. 'Bijzonder
zijn de in het glas verwerkte vogelmotieven.
Ten gevolge van de hevige storm in 1989 is
driekwart van dit kostbare glas eruitgesprongen.
Gelukkig was de houten omlijsting nog intact,
anders waren de herstelkosten nog hoger uitge
vallen dan de gemaakte f. 15.000,00.'
Bloemmotieven hersteld
Een granieten zuilengang aan de vier zijden van
de vestibule torst de gaanderij op de verdieping.
Van Schravendijk:
'Schietgaten in deze zuilen herinneren aan
de bezetting door de Duitsers in de Tweede
Wereldoorlog'. De vloer bestaat uit ingelegd
april 1997
