.RefleWows
U'Ab«\wUvux ^ovAe»»»
PcMpeklicf
r>c
De Pev\k\«
wnseu-w
Vc W&OA
<oin\te\ gebied
Schets van de herinrichtingsplannen voor de Brink.
het historische wijkje in de loop der
jaren vertroeteld en verwend. De NV
is nu met het plan gekomen ter gele
genheid van haar 25-jarig bestaan
twee architecten te vragen met ideeën
te komen. Behalve Aad Trompert is
dat Frans van der Werf. Ze moeten
ideeën leveren die uiteindelijk de
inrichting van de openbare ruimte wat
spannender kunnen maken. Het is
geen prijsvraag en - in de bewoordin
gen van Goudappel - de ontwerpers
hebben geen 'uitvoeringsverplich
ting', wat heel chic klinkt. Integen
deel, het is nog maar de vraag of een
van hen, of beiden, of iemand anders,
een opdracht krijgt het Bergkwartier
opnieuw in te richten. Maar een
mooie brochure en een symposium
zitten er in elk geval in.
Samen met Goudappel en Trompert
loop ik door het wijkje, on-nederlands
klimmend in de richting vanjde
Bergkerk. Exact dezelfde kerk, op
precies dezelfde schaal, is ook in het
Letlandse Riga gebouwd.
Ik vraag me af hoe urgent herinrich
ting van het wijkje is. Een rommeltje is
het geenszins. Goudappel echter, die
zelf vele jaren in het Bergkwartier
gewoond heeft, heeft een harder oor
deel. Hij vindt het wijkje saai ingericht.
'Tijdens de restauraties', zegt hij,
'moesten rioleringen gelegd worden.
De stoepbanden keerden toen niet
meer terug, men heeft klinkertjes,
kleine keitjes, gelegd met eeri bolvorm
die helemaal niks zegt en nergens toe
uitnodigt.'
Hij wijst op andere gebreken. Een
'trappenvlucht' van 40 treden vanuit
de Bergkerk die 'op geen enkele
VöjclviuchT
manier in de ruimte staat'. Het
Bergkerkplein is onduidelijk geprofi
leerd. Vroegere 'voorruimtes' worden
nu alleen door auto's gebruikt. De
Prinsenplaats, een door aardige
nieuwbouw omgeven pleintje, waar
kansen zijn blijven liggen. Objecten,
volgens hem, waarbij de vingers van
ontwerpers gaan jeuken.
Hij is verrukt van het Sassenstraatje,
het enige hoge trappenstraatje in
Nederland. 'Ik kan er nog een trap
bijmaken!' zegt Trompert, wijzend op
een parallel, geleidelijk aflopend
straatje.
Fleeft het er vroeger dan zo uitgezien?
'Dat zou ik eerlijk gezegd niet weten',
zegt Henk Goudappel.
Bobbejaanland
'Het Bergkwartier', zegt Goudappel,
'moet bereikbaar zijn. Het is geen
voetgangersgebied in de commerciële
zin, maar een woon- en activiteitenge
bied; er zit nog een aantal kleinscha
lige bedrijven, zelfs een aannemersbe
drijf. Aan de andere kant is de wijk
toeristisch zo aantrekkelijk, dat een
zekere nadruk op de wandelfunctie
gelegd mag worden. Er zijn plekken
waar iedereen zijn foto wil maken,
maar waar nu steeds auto's in de weg
staan.'
Maar moet het als in Brugge of Gent?
'Daar gaat het sterk de richting op van
een nieuw Bommelstein of Bobbejaan
land, de nostalgische sfeer. Daar wordt
in de vorm van een warme bakker-stijl
aan een bepaalde publieksverwachting
voldaan. Ik hoop, dat er hier een
nieuwe impuls wordt gegeven aan het
omgaan met historische ruimten in
deze tijd. Je moet weliswaar de historie
kunnen herkennen, het verhaal van de
ruimte moet in stand blijven. Maar er
moeten ook voorzieningen zijn die
vertellen wat er nu mogelijk is.'
Commedia dell'arte
Aad Trompert denkt met nadruk na over
het huidige gebruik van de ruimte. Kan
hij een boekje open doen over zijn ideeën
voor de wijk? Hij houdt zich nog wat op
de vlakte. Zegt, dat door een betere
inrichting ruimtes sprekender zullen
worden. Praat over betere maatver
houdingen. De neiging in Nederland
om bestratingen naar putjes en gootjes
af te buigen. Belijningen die betekenis
hebben voor het gebruik van de
ruimte.
Auto's in het Bergkwartier (foto Bert Franssen,
1993).
Ineens, concreter: 'Ik heb in een
toneelgroep gezeten. We speelden aan
de voet van de Bergkerk een stukje
Commedia dell'arte. Nou, ik vond het
een hoogst ongelukkige plek. We
stonden met de rug naar de kerk, vlak
voor het poortje van de Prinsenplaats.
Op zich een prachtige plek, maar er
niet voor ingericht. Daar zijn veel
betere oplossingen voor te bedenken.
Bovendien: als er een bezoeker komt,
wil hij ook wel eens ergens zitten, om
te kunnen genieten van de omgeving.
Dat kan op dit moment nauwelijks. En
ook bewoners en bedrijven kun je het
beter naar de zin maken.'
Een van de grote problemen in het
Bergkwartier is het parkeerprobleem.
Er staan niet eens zo veel auto's, maar
zo'n kleinschalige omgeving kan niet
veel hebben. Trompert: 'Dit is het
meest nijpende probleem. De oplos
sing is niet onmiddellijk voorhanden.'
Wat niet wil zeggen dat hij er niet al
over heeft nagedacht. Goudappel en
Trompert weten al een stuk of wat
plaatsen op te noemen die in ieder
geval beschikbaar zijn of komen voor
parkeren.
10
