rrrrrrn
ft m rr
rr in FT
rr wi Ff
Slecht harmoniërende nieuwbouw op hoek van
de Brugstraat, direct over de St. Servaasbrug.
Leveit dat geen saaie architectuur op?
'Nee, saai mag best want het gaat om het
totale ensemble van gebouwen. De echte
top-architectuur wordt daardoor het
best geaccentueerd'.
Volgens de nota mogen toevoegingen
niet historiserend van karakter zijn zoals
trouwens ook het officiële standpunt van
Heemschut luidt.
'Ach, dat is toch prietpraat in zo'n nota.
Historiserend roept kennelijk iets nega
tiefs op maar als je het post-modernisme
neemt, dat men hier promoot als
vernieuwende architectuur dan ben je
toch in feite ook historiserend bezig.
Dan gaat het ook om het teruggrijpen
naar vroegere stijlen in een nieuw jasje of
naar het Constructivisme en de Stijl, ook
voorbije perioden.
Het gaat erom, dat je iets toevoegt in een
stijl, die goed aansluit bij het monument.
En dan kun je, als je dan per se mode
trends wil volgen, nog best aardig uit de
voeten met het modieuze neo-classi-
cisme. Daar kun je soms aardige dingen
mee doen.
'Monumentenprijs'
In de nota staat ook, dat het bestaande
dakenplan van de oude binnenstad
jr n-F
I
De panden rechts vormen een beter geslaagde
inpassing in de Brugstraat aan het begin van deze
eeuw.
gerespecteerd moet worden. 'Ja maar
daar wordt de nota toch wat onwaarach
tig want kijk nu eens naar bijvoorbeeld
de Academie van Bouwkunst, die Wiel
Arets hier nu mag bouwen.
Dat wordt een rechthoekige doos met
een gevelbekleding van vierkante glazen
tegels in beton. En dat vlak achter
middeleeuwse monumenten.'
Architect Wiel Arets mag zich trouwens
toch al niet in de warme bewondering
De lelijke nieuwbouwwand van Vroom en
Dreesmann.
In de boze brief, die Heemschut in 1988
over deze uitverkiezing aan het College
van B. en W. citeert Heemschut de jury
die deze 'speurtocht naar vernieuwing'
waardeert. Van doorslaggevende beteke
nis bij de prijstoekenning was, aldus de
jury 'de hoge en konstante kwaliteit' in
de vormgeving van het interieur en het
exterieur, alsmede 'in de relatie van
sterke betrokkenheid tussen beide'.
Is hier sprake van architectenjargon,
Links op de foto het huidige Staargebouw aan het Henric van Veldekeplein binnen een fraai symmetrisch
ensemble.
Maquette van het plan van Vandenhove met de
toren aan het Henric van Veldekeplein.
van Heemschut koesteren. Ik krijg een
krantenknipsel, waarin ik lees, dat deze
Maastrichtse architect in 1987 de eerste
Monumentenprijs van de stad Maas
tricht kreeg toegekend voor de verbou
wing van winkelpand Sint Amorsplein
14. Even later wandelen we langs het
pand en zien een al niet meer zo ver
zorgd ogend neo-classicistisch pandje,
aan de winkelpui waarvan een roestig
stuk staal is bevestigd.
vraagt Heemschut zich met gevoel voor
humor af.
Wie het pand nu bekijkt en bedenkt, dat
deze verbouwing de eerste Maastrichtse
monumentenprijs kreeg kan een spot
tend glimlachje niet onderdrukken.
Heemschut schrijft in zijn brief, dat in
het zogeheten 'post moderne' tijdperk
een ontwerp aan geen enkele intellectu
ele discipline meer hoeft te voldoen.
Dit heeft tot noodlottig gevolg, dat het
24
