38
Kasteel Nijenrode.
vertelde men dat de kasteelheer het
opschrift op de poort van Nijenrode
Cedo Nulli (Ik wijk voor niemand)
had laten aanpassen tot Credo Nulli,
volgens de vertaling van diezelfde
Amsterdamse beurs: Niemand geeft
mij crediet - al zal de classicus dr.
Postma die vertaling niet onder
schrijven.
Geen rigoureuze uitbreiding
De kunsthandelaar Jacques Goud
stikker kocht in 1930 in het diepste
geheim Nijenrode. In 1950 werd de
stichting Nederlands Opleidingsin
stituut voor het Buitenland eigenares
',-svsssa
van het bezit. De nieuwe rector - de
titel is sedertdien herhaaldelijk gewij
zigd - is er o.a. in geslaagd de uit
het kasteel verwijderde kostbare
haardplaten terug te brengen: ze
stonden op de zolder van Goudstik
kers huis op de Amsterdamse He
rengracht. Juist op tijd, want de dag
daarop gingen huis en inboedel in ei
gendom over naar een bank. Veel
aandacht heeft Postma ook besteed
aan het park. Met koper en ijzer uit
de sloten gevist - een erfenis van de
Duitsers - kon hij de inplant bekosti
gen van de rozentuin. En toen er ge
duchte uitbreidingsplannen op tafel
kwamen waarvoor een derde van de
houtopstand moest worden gekapt
heeft Postma iedereen gealarmeerd
tegen zo'n rigoureus uitbreidingsplan
en in interne kring er de vloer mee
aangeveegd. Het ging van tafel.
Geen zanikpotten
Voor Heemschut heeft de heer Post
ma nog wel een aantal wensen:
méér leden! En bied de leden iets:
het tijdschrift, excursies naar plaat
sen waar men anders niet zo licht
komt. En: laten de woordvoerders
geen zanikpotten zijn en geen rancu
ne koesteren wanneer een zaak zich
niet naar wens ontwikkelt. 'En erg
nuttig zou ik het vinden, wanneer
Heemschut, centraal geregeld, zou
zorgen voor een stukje scholing voor
de provinciale besturen over de knel
punten waar je tegen aan loopt,
wanneer je nog in kunt grijpen, enzo
voorts'. En wat die provinciale bestu
ren betreft: die dienen er voor te zor
gen dat er in elk district iemand is
die de hand aan de pols houdt, weet
wat er gaande is en tijdig alarm slaat
- aldus de heer Postma. Hij hoopt
ook nog dat Heemschut eens een
groot historisch pand - zoiets als het
Duitse huis te Utrecht - kan betrek
ken met ruimte voor ontvangsten en
de mogelijkheid zalen te verhuren:
een passende siège social.
(vervolg van pagina 36)
idee wat de bestemming moest zijn.
'De tendens die er nu is om alleen
met een restauratie van een groot
gebouw te beginnen als de bestem
ming zeker is vind ik onjuist', aldus
Brinkgreve. Tijdens de uitvoering ko
men er vaak nog waardevolle ideeën
naar voren. Wat het De Pinto huis
betreft - daarin is een openbare bi
bliotheek gevestigd en op de verdie
ping zit de Nationale Contactcom
missie Monumentenbescherming.
Veel werk heeft Brinkgreve ook
verzet voor de redding van het
Westindisch Huis, waar architect G.
de Klerk een scherpzinnige oplos
sing vond die aan de historische
ruimten alle recht deed wedervaren.
Bethaniënklooster
'Het huis waar je mee bezig bent -
dat is op dat moment eigenlijk het
onderwerp waar je emotioneel het
meest bij betrokken bent'. Laatste
grote restauratiewerk was voor
Brinkgreve het Bethaniënklooster
aan de Barndesteeg bij de Nieuw-
markt. Dat was een bouwval, je ging
er door de vloer heen en om dan
zo'n kavalje te zien herrijzen... Hier
was van de beginne af de bestem
ming duidelijk: een kleine muziek
zaal en huisvesting voor muziekstu
denten. Beneden is er ruimte voor
de religieuze bijeenkomsten van
pastor Boiten, al jaren op de burg
wallen actief.
Terwijl andere Amsterdamse wij
ken in inwonertal achteruit gaan
stijgt het aantal bewoners van de
binnenstad. Dat is, onderstreept
Brinkgreve, in gang gezet door de
restaurerende instellingen en over
genomen door de stadsvernieuwing.
Maar die laatste laat zich verleiden
tot het bouwen van te grote blokken
en toont helaas te weinig respect
voor het bestaande. De restaureren
de instellingen, benadrukt Brinkgre
ve, willen meewerken aan de stads
vernieuwing en zoeken naar oplos
singen die kunnen voorkomen dat
monumenten worden gesloopt.
