Zelfs ontwerp-Meier
drukt muziek-
complex nog dood
YIYAYY TYYY/iïMMn ,Yf a .Y^/f/Vsa
sss&a
Ifeë
14
J. E. VAN DER WIELEN
l/VI I AH/ V/é// K
Axonometrie van het ontwerp van Richard Meier, waarvoor 'Vrienden van Den Haag' opteert
In een tijdschrift als 'Heemschut' behoort
een krachtterm als 'krankzinnig' m.i. niet
thuis. De kwalificatie van het plan-Duive-
steijn was dan ook niet van mij, doch van de
wethouder zelf! (Haagsche Crt. 6-6-'86).
Overigens stelt de heer Molhuysen terecht,
dat er bij velen grote twijfels bestaan over
het plan. De heer Molhuysen heeft bij mij
die twijfels niet weggenomen. Integendeel,
zeker sinds ik mijn artikel in 'Heemschut'
schreef (juli 1986). Sedertdien zijn nog vele
argumenten tegen het plan aangedragen. De
criminoloog prof. dr. C. Hoefnagels poneer
de op een thema-dag over sociale veiligheid
o.m. de stelling: 'Vanuit het oogpunt van
sociale veiligheid mag er geen stadhuis wor
den gebouwd in het Spuikwartierdat al be
zaaid is met kantoorkolossenHet is bewe
zen overmoed een stad grootschalig aan te
pakken'En: 'een stadhuis daar is onmoge
lijk' (Haagsche Crt. 6-11-86).
Er is tot nu toe m.i. veel te weinig aandacht
besteed aan de bestaande verkeersproblemen
en aan de vraagstukken op dit gebied, die
zich zullen voordoen als het plan-Duive-
steijn zou worden verwezenlijkt. In een
commissie van de gemeenteraad bleken vele
leden 'bang' te zijn, dat de bouw van een
stadskantoor aan het Spui grote verkeerspro
blemen gaat veroorzaken (H.Crt. 4-12-'86).
Wethouder R. Vlaanderen (verkeer en ver
voer) had de commissie daarover wel een
discussie in het vooruitzicht willen stellen,
maar: 'Binnen het college van B.en W. be
staat de vrees dat een discussie over het ver
keer in de binnenstad de oordeelsvorming
over de stadhuisplannen te zeer gaat beïn
vloeden'. Deze opvatting geeft m.i. blijk
van een totaal gebrek aan bestuursbeleid in
een zo belangrijke kwestie.
De heer Molhuysen schrijft, dat het nieuwe
stadhuis stedebouwkundig moet aaansluiten
aan de nieuwbouw van muziek- en ballet
zaal, het nieuwe hotel Central, het nog te
bouwen Marge-theater, de 17de eeuwse
Nieuwe Kerk en zeer zeker niet in de laatste
plaats aan het historisch stadshart. Ik deel
deze opvatting, maar wie inmiddels, zoals
ondergetekende, de maquettes heeft gezien,
zal moeten toegeven, dat zelfs bij het door
het publiek tot nu als best beoordeelde ont
werp van de Amerikaan R. Meier, het cultu
rele complex volkomen dood wordt gedrukt.
Het ontwerp-Meier is meer dan tweemaal zo
hoog als het muziek-complex!
Ondergetekende is het met de heer Molhuy
sen eens, dat 'bepaalde ontwikkelingen niet
meer zijn terug te draaien'. Dat geldt m.i. nu
juist voor de beslissing van de Haagse ge
meenteraad in de jaren dertig om het stad
huis niet in het Spuikwartier te bouwen. Een
der argumenten vóór het Burg. de Monchy-
plein was, dat dit binnen het grondgebied
van Den Haag veel centraler ligt dan het
Spui!
Er moet een wisselwerking komen tussen
nieuwe en oude kwaliteit, schrijft de heer
Molhuysen. Ondergetekende is dat met hem
eens, maar hij kan moeilijk volhouden, dat
die wisselwerking nu al niet totaal bedorven
is (zie de drie reeds bestaande rijksgebou
wen: Binnenlandse zaken, Justitie en Transi
torium). Daar komen dan nog twee departe
mentale kolossen bij! De kleinschaligheid
van Den Haag wordt tussen Spui en Prins
Clauslaan enorm geweld aangedaan, om
over de architectonische kwaliteit daarvan
maar te zwijgen. 'Het gevaar voor gebou
wen met weinig belevingskwaliteit is reëel'
zegt de heer Molhuysen. Inderdaad en met
name in de avonduren. Dat probleem lost
men niet op door onder het te bouwen stads
kantoor en de centrale bibliotheek een paar
winkels, een bruin café, een disco en een
pizzeria te bouwen. De winkels onder de
'Zwarte Madonna' (woningbouwcomplex
t.o. de Muzestraat) staan al jaren leeg. Voor
de Grote Marktstraat met haar grote winkel
magazijnen geldt bijna hetzelfde. Men kan
niet kunstmatig 'belevingskwaliteit' creëren.
Echt grote wereldsteden (Brussel, Parijs,
Londen) vertonen hetzelfde probleem. Laten
we er niet omheen draaien: Den Haag is
zelfs tegenover Amsterdam een provin
ciestad. Wat men nu van het Spuikwartier
wil maken is een soort Manhattan, een kind
met een waterhoofd.
De ambtenaren die er nu al werken en nog
komen te werken (bij elkaar minstens
10.000) zouden door de veelheid van func
ties in het Spuikwartier (nieuwe conceptie)
aan dat belevingspatroon tegemoetkomen,
meent de heer Molhuysen, maar een slechts
gering deel van die ambtenaren gaat nu toch
ook naar de concerten in het Congresge
bouw, de Kon. Schouwburg en de gevarieer
de voorstellingen in het Circusgebouw in.
Axonometrie van het ontwerp van Rem Koolhaas incl. lagere variant
Piöit'
ULBBhiQ
31=51313(3
SCfcHH:
jViLjQniLjD
rtÈndrarSn
risee
GioCinGira se
rasrai
YtYBnr
13(25135(3
fflï
^rnhlLIHHhlhirTil
3IÏI3I:
fTaFmd
sEEÏISE
ShsHiiEEifS
BE1313I3
E5QE5
;i3I3EE3
1313EL
-ieeB
;ee|
JSili
-[3I3E13Et3I31
EEEEEEEfl
EEEESEEHlr
riElaliBEEliB
lEEfSBEEdL
HHHELl
ffl BB
Jteea
