Restauratiea
Uilenburg
elier
rëstauru
64
HANS 't MANNETJE BLIJFT WELGEMOED!
De zorgwekkende economie van onze tijd is
er voor een deel oorzaak van dat de daad
werkelijke belangstelling voor de betekenis
van de bouwkundige handvaardigheid is ver
minderd. De Amsterdamse beeldhouwer
restaurateur, Hans 't Mannetje (39), een
praktische idealist, zegt er dit van:
'Financieel is de rol van het erudiete am
bacht in de restauratie een marginale, zelden
meer dan één procent van de restauratiekos
ten van een monument. Voordat echter dat
ene procent wordt besteed, is daaraan in de
meeste gevallen de opstelling van een alge
heel restauratieplan van honderd procent
voorafgegaan. Om - bij voorbeeld - tien
mille aanbesteed te krijgen, moet er dus in
principe eerst één miljoen beschikbaar zijn.
In een periode van recessie, van bezuinigin-
Het hakken van de reconstructie van een 18de-
eeuwse houten attiek voor een tuinhuis in
Vreeland.
gen, slaagt men er nog maar zelden in de
financiering geheel rond te krijgen en dan
vervalt de opdracht voor de besteding van
dat ene procent! Immers, de geneigdheid is
groot, ook dat ene procent te schrappen en
het plan uitsluitend te Ontwikkelen in het
teken van behoefte aan onderdak. Voorts
moet worden vastgesteld dat de restauratie
praktijk in het algemeen nauwelijks is inge
steld op het onderkennen en aanbesteden van
werkzaamheden, die kennis en toepassing
van de historische bouwkunst vergen.'
INSPIRERENDE OMGEVING
Hans 't Mannetje doet deze uitspraken in een
omgeving, die een inspirerend beeld op
roept. De omvangrijke werkplaats van het
Restauratie-atelier Uilenburg, waar twee jaar
geleden nog zeventien ervaren beeldhou
wers-ambachtslieden werkzaam waren...
Een werkterrein in het teken van de histori-
BRJnKGREVE-HUIS
r CURT
Op 1 oktober jl. werd bij het gereedkomen van de
restauratie van het pand Oudezijds
Achterburgwal 69/hoek Bloedstraat, de gevelsteen
RESTAURO onthuld.
De steen werd ontworpen, gehakt en
gepolychromeerd door Hans 't Mannetje. Het was
een geschenk van een vriendengroep rondom
Geurt Brinkgreve bij zijn 65e verjaardag.
sche bouwkunst en gevestigd in een monu
ment. Verleden herstellen en terugroepen in
een voormalige Ned. Israëlitische synagoge,
daterend uit 1766. Het complex met voor
hof, gelegen aan de Nieuwe Uilenburger
straat, is in de jaren vijftig uitwendig geres
taureerd; het was sinds de jaren dertig bezit
van de gemeente Amsterdam. In de grote
benedenvloers gelegen werkkamer, eens on
derdeel van de kippenslachterij, waar zich
onder meer nog steeds de antieke gebedsrol-
lenkast bevindt, afkomstig uit een Amster
damse huissynagoge, is Hans aan het woord.
Hij vertelt over de jaren zestig, toen het
complex een functie kreeg als atelier. Met
een groei en bloei, die verrassend was en
veel publiciteit kreeg.
'We hopen dit weer te worden, een werkcen
trum voor kennis en handvaardigheid van
weleer. Een uniek oord in Amsterdam, ei
genlijk in de wereld', aldus deze pionier, die
er met houtsnijders, stucadoors, kopersla
gers en beeldhouwers aan de slag was.
TRIEST VERVOLG
'We kwamen begin 1980 in de problemen,
die uitmondden in mijn faillissement, waar
door de medewerkers een W.W.-uitkering
moesten aanvragen. De restauratiewerk-
plaats, die nimmer een cent subsidie heeft
ontvangen, maar zich wel mocht verheugen
in velerlei morele steun, sloot in mei 1982
haar deuren. In de herfst van datzelfde jaar
leidde de steun van een vriendengroep tot
hernieuwde activiteit. Dit gebeurde onder
aanvoering van de heer C. E. Boelhouwer,
directeur van de hoofdstedelijke aanne
mingsmaatschappij Hillen Roosen.'
Deze vriendengroep zorgt thans voor bege
leiding en vecht met Hans mee voor de in
standhouding van het culturele goed.
Beelhouwer-restaurateur 't Mannetje wijst
erop, dat de toenmalige staatssecretaris,
Wallis de Vries, dit cultuurgoed bestempelde
als 'het gouden dak op het monument'. Deze
vroeg zich toen af of de gemeenschap daar
voor moet opdraaien.
Hans 't Mannetje merkt dan dit op: 'Herstel
van bouwkundige structuren, en daarmee de
proporties, wordt eerder als een onbegrepen
