1L r 80 aan tot rehabilitatiegebieden overeenkomstig de richtlijnen in de brochure 'Hersteld verle den van dorpen en steden'. Bij het ministerie van CRM werd in 1980 een uitbreiding van de beschermde stadsgezichten aangevraagd, waardoor o.m. de Prinsegracht (het gebied tussen de reeds beschermde gezichten 'Bin nenhof en omgeving' en 'Willemspark') en de Koninginnegracht als historische structu ren aangemerkt zullen worden. Het bestemmingsplan-Willemspark is vast gesteld, aan de andere drie wordt nog ge werkt. Ook waardevolle wijken uit het vier de kwart van de 19de eeuw kregen hun be stemmingsplan: Archipelkwartier. Van Stolkpark en Duinoord, evenals Centrum- Zuid, het 17de-eeuwse stadsdeel ten zuiden van dè as Prinsegracht-Grote Marktstraat, dat een aantal jaren geleden nog vrijwel als verloren beschouwd werd. Belangrijke taken van het Gemeentelijk Bu reau Monumentenzorg zijn de uitvoering van de Monumentenverordening 's-Gravenhage - van kracht geworden op 29 juli 1981 - en de voorbereiding en uitvoering van het 'Meerjarenprogramma voor restauratie van woonhjuispanden met waarde als monu ment'. Deze eerste fase omvat o.a. het ge- De Passage (tussen 1883 en 1885, ontwerp H. Westra jr.), een met gietijzer en glas overdekte winkelstraat. Deze is het laatste overgebleven voorbeeld in Nederland van de winkelpassages die in de tweede helft van de 19de eeuw in de grote Nederlandse steden werden gebouwd. Foto: Rijksdienst voor de Monumentenzorg, Zeist. bied Prinsegracht-Laan-Westeinde en een deel van de binnenstad richting Noordeinde. PERIODE NA 1850 In het kader van de uitvoering van de ge meentelijke monumentenverordening wer den in 1982 ruim 170 panden aan de Konin ginnegracht, het Nassauplein en de Surina- mestraat op de gemeentelijke monumenten lijst geplaatst. Het gaat hier in hoofdzaak om ensembles uit de jaren zeventig'en tachtig van de 19de eeuw, bestaande uit herenhuizen en eclectische en neorenaissance-stijl. Elk pand afzonderlijk voldoet aan de criteria die de verordening stelt, maar de intrinsieke waarde ervan wordt nog versterkt door het karakteristieke en goed bewaarde ensemble waarvan het deel uitmaakt. Men zou hier kunnen spreken van een soort 'pluswaarde' die de individuele monumentwaardigheid van de panden onderstreept. Het is een eerste selectie uit de inventarisatie van het architec- tuurbezit van Den Haag uit de periode na 1850. Hier en daar zijn, ook door op het gebied van de monumentenzorg deskundi gen, bezwaren geuit tegen dit gemeentelijk beleid. Het beschermen van grote aantallen panden in de waardevolle I9de-eeuwse en vroeg-20ste eeuwse wijken zou een uiting zijn van een zeker cultuurpessimisme en be lemmerend werken ten opzichte van nieuwe ontwikkelingen. Dit verwijt is naar mijn me ning niet terecht. Het gaat er om, greep te krijgen op het transformatieproces in de stad, teneinde de identiteit van het stadsbeeld en cultuurhistorische waarden veilig te stellen. De ensemblewaarde van wijken als Willem spark en omgeving, Zeeheldenkwartier en Belgisch Park, waar bebouwing, stedebouw- kundige structuur en beplanting een beeld opleveren, dat in iedere wijk van een geheel eigen schoonheid en karakter is, wordt gro tendeels bepaald door reeksen huizen in de neostijlen of in de typisch Haagse over gangsstijl tussen neorenaissance, Art Nou veau en de stijl van Berlage. De beste waar borg voor het behoud geeft individuele be- Foto geheel links: Het pas op de ontwerplijst van beschermde monumenten geplaatste complex 'De Papaverhof', gebouwd door Jan Wils in 1920- 1921, is belandrijk als middenstandswoningbouw rond een plantsoenaanleg die deel uitmaakt van de architectonische conceptie. Het is een vroeg voorbeeld van de Nieuwe Zakelijkheid, sterk beïnvloed door Frank Lloyd Wright en de Stijl. Foto links: Nobelstraat la/lb. De laat-16de- eeuwse kapconstructie van het Huis Pynsen met de zolderschuilkerk die hier in de 17de eeuw door de Jezuïten werd ingericht. Dit huis, eigendom van de Stichting 'Monumentenfonds Den Haag en omgeving', is thans in restauratie. Foto's: Dienst voor de Stadsontwikkeling, Den Haag.

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschut - Tijdschrift 1924-2022 | 1983 | | pagina 8