de jaren van auto-concurrentie en miljoe
nen-verliezen het 'wegwerp-station' als al
ternatief introduceerde.
Wat minder economisch bekeken behoorden
die Waterstaatjes tot een ineenschrompelend
restje van een periode, waarin automaten en
beeldschermen alleen nog maar door Jules
Veme-achtige breinen spookten. Een periode
ook, waarin vele handen nog licht werk
maakten en 'Meneer Spoor' het klasse-on
derscheid (ook in de wachtkamers) hooghield
omdat het de geest van de tijd was.
Er was, om al die redenen, vooral behoefte
aan ruimte en dat leverde in het laatste kwart
van de vorige eeuw de vernuftige oplossing,
die het Waterstaat-station tot een uniek tijds
document heeft gemaakt. Zo'n station zal
nooit meer worden gebouwd. De impone
rende ruimtewerking, ontworpen volgens de
toenmalige staatsrichtlijnen, is nu overbodig
en ondoelmatig. Hoe triest, dat het enig ant
woord 'kaalslag' was, en is. Juist voor het 5-
klassige type, dat bouwtechnisch voorbe
stemd leek eeuwen te trotseren.
Winterswijk, ooit knooppunt van het locale
spoorwegnet en grensstation voor de goede
renhandel naar Duitsland, is een van de tref
fendste voorbeelden van deze ruimte-wer
king. De inhoudsmaat is maar liefst 10.353
kubieke meter.
'Een probleem op zich'meende, uit bestem-
mings-oogpunt niet helemaal ten onrechte,
de NS toen eenmaal de reddings- en protest
acties in Oost-Gelderland de kop opstaken.
Acties, waarvoor Heemschut tweemaal aan
dacht vroeg (zie de nummers van sept. 1980/
blz. 151 en jan. '81/blz. 2 t/m 5).
Gangmaker bij de reddingsoperatie was de
inmiddels 80-jarige jhr. ir. A. L. van de
Brandeler uit Hengelo-Gld., correspondent
van de Bond Heemschut. Hij mobiliseerde de
pers en oudheidkundige verenigingen, stond
bovendien aan de wieg van de SOS (Stichting
tot Behoud van Oude Stationsgebouwen).
In Winterswijk kreeg zijn Oostgelderse red
dingsinitiatief een plaatselijke vertaling in de
acties van mevr. Nel Albrecht-Duvekot, eer
der al actief voor het behoud van het Mondri-
aanhuis (zie ook Heemschutnummer jan.
1981, bldz. 5). Voor het stationsbehoud
haalde zij 6.000 handtekeningen op.
MAAR DE KNIP BLEEF OP DE BEURS
Mevr. Albrecht ontketende een soort
sneeuwbaleffect. Al snel kwam het in Win
terswijk tot de oprichting van een Werkgroep
Station, die op zijn beurt ging functioneren
onder de uit een algemeen sloopprotest voort
gekomen plaatselijke monumenten-ver
eniging. Er werden twee acties georgani
seerd, die voor alles voeling moesten houden
met de plaatselijke bevolking, die zoveel
handtekeningen had gezet. Er werd veel ver
gaderd, er was een politiek café en twee
4
Sloop-trilogie van een station
A: Station Ruurlo juli 1978
B: Station Ruurlo juli 1980
C: Station Ruurlojuli 1982
(Foto's: Henk Braakhekke, Barchem)
