'De Rat' zaagt van dik hout weer planken L.— In officiële stukken daterend uit 1680 wordt voor het eerst gewag gemaakt van een houtzaagmolen in Zaandam, die de 'Walrot' werd genoemd. Dat was het Zaanse woord voor waterrat. In 1707 heette die 'houtsagersmolen, staende in 't noort-ent van de molenbuurt' nog steeds zo, maar in een testament uit 1727 was het al kortweg 'De Rat'. Nu, zo'n driehonderd jaar nadat de bo venkruier voor het eerst in het nieuws was - zaagt 'De Rat' nog steeds van dik hout planken, precies zoals een onbe kende molenbouwer dat drie eeuwen te rug bedoeld heeft... Toch zijn die drie eeuwen ook aan deze molen niet onge merkt voorbij gegaan. In 1828 heeft hij zelfs zijn plaatsje in de rij van Zaanse bovenkruiers moeten ruilen voor een - overigens ook zeer fraaie - locatie in het Friese stadje IJlst. Wie daar nu een be zoek brengt aan de 'móune', zoals de Friezen zeggen, kan zich ongeveer voor stellen wat een karwei het moet zijn ge weest het gevaarte te slopen, te trans porteren en vervolgens weer in oude glo rie op te bouwen. In Ijlst zijn ze er van daag de dag blij mee dat dit destijds zo is gebeurd. Zó blij zelfs, dat men in de afgelopen jaren de danig onttakelde molen eerst volledig heeft gerestaureerd en vervolgens ook weer geheel bedrijfs klaar heeft gemaakt. Dat wil zeggen: ge schikt gemaakt om, zoals vroeger, met windkracht hout te zagen. En dat doet hij dan ook... iedere zaterdag! Houtzaagmolen 'De Rat' te IJlst Van de meer dan 3000 molens die Fries land eens rijk is geweest, zijn er op dit moment nog ongeveer 120 over. Dat schamele restant dient bewaard te blij ven, zo zeggen de Friezen, en het is ver heugend dat zij met dat streven niet al leen staan. Verschillende verenigingen en instanties in ons land houden zich in tensief bezig met het behoud van de Ne derlandse molen. Het 'Gild Fryske Mounders' - ofwel het Gilde van Friese Molenaars - is zo'n ver eniging. Het standpunt van het Gild is, dat het restaureren en 'te pronk zetten' weliswaar een bijzonder belangrijke stap in de goede richting betekenen, maar dat het molenbehoud vooral wordt bevorderd, wanneer oude wind molens ook werkelijk weer in bedrijf komen. 'Bovendien betekent stilstand, zelfs voor een vakkundig gerestaureerde mo- ":"_r v»'*'-.- ssgoseeïii';?i-9i :^rxi 'ig3j '•'TO-'i'-llli

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschut - Tijdschrift 1924-2022 | 1981 | | pagina 22