Vijfde zomercursus van JEUNESSE PATRIMOINE binnen het kasko, dat nog in bijzonder goede staat verkeerde, gemakkelijk 24 Van Dam-eenheden voor één- en twee persoons huishoudens ingepast konden worden. De huurprijzen zouden varië ren van 175 tot 250 gulden per maand. Een alleszins aantrekkelijk plan, zou men zo denken. Het mes snijdt aan twee kanten: er ontstaan 24 betaalbare huur woningen en de optische kwaliteiten van een oud gebouw blijven behouden. Maar de reaktie van de gemeente was uiterst terughoudend. Zo vroeg wethou der Hartmann zich o.a. af, of het plan wel voldeed aan de financiële en bouw technische normen. Desondanks moest hij - redelijkerwijs - op 18 december in het Zutphens Dagblad verklaren: 'Als het haalbaar is, het te laten staan, dan doen we dat'. Toen ambtenaren van de gemeente toch enige knelpunten ont dekt hadden, kreeg architekt Hoogen- berk zegge en schrijve drie dagen (in het weekeinde) de tijd zijn plan bij te stellen. In een waar Salomonsoordeel besloot toen de gemeenteraad zowel een sloop- krediet te verstrekken als de werkgroep nog een maand soelaas te bieden om de financiële en technische bedenkingen van de gemeente met harde cijfers te ontkrachten. Om kort te gaan: dat ge beurde. In een uitvoerige en fraai uitge voerde nota met de titel 'Wonen in de oude HBS is haalbaar' werd onomstote lijk vastgesteld, dat de plannen van de werkgroep voor 24 Van Dam-eenheden daadwerkelijk uitgevoerd konden wor den. Toen de NOS-televisie in haar pro gramma 'Van Gewest tot Gewest' aan dacht besteedde aan het streven van de groep, leek niets de uitvoering van de plannen nog in de weg te staan. En dan blijkt plotseling, dat de gemeen te, al vóórdat ze de groep de opdracht gegeven had de mogelijkheden voor het behoud van de HBS te onderzoeken, af spraken gemaakt had met de Centrale Woningstichting. Die was toegezegd, dat ze na sloop van het industriekomplex 84 woningwetwoningen op het terrein mocht bouwen. Over deze toezegging was echter in de kontakten van de werk groep met de gemeente nooit met één woord gerept. In een brief-op-hoge- poten, die de woningstichting aan de ge meente stuurde naar aanleiding van de plannen van de werkgroep, pleitte men heftig tegen het behoud van de HBS. Men voegde daarbij nog een hele lijst van argumenten, die echter voor het grootste deel in de gevoelssfeer lagen (men vond het gebouw niet 'mooi' of 'waardevol'). Andere argumenten be troffen het financiële risiko voor de ove rige te bouwen woningen, dat groter zou worden (wat men niet aantoonde) en de andere doelgroep, waarvoor men zou bouwen. Alhoewel er in het plan van de werkgroep méér wooneenheden gereed zouden komen dan in dat van de woning stichting, meenden B. en W. de argu menten van de woningstichting in zijn geheel te moeten overnemen en advi seerden ze de raad tot sloop van de HBS. Hetgeen geschiedde. 's Morgens na de raadsvergadering was de sloper al bezig met het onherstelbaar vernielen van het dak. Men was kenne lijk bang voor akties, die gezien het voor afgaande zeker op zijn plaats zouden zijn geweest. Men kan om deze raadselachtige gang van zaken verdrietig óf boos zijn; de konklusie moet toch luiden, dat de voor gespiegelde inspraak in feite een wassen neus is geweest. Er was binnenskamers immers toch al beslist, dat het HBS- gebouw gesloopt zou worden. Bij de 'keuze', die de gemeente uiteindelijk heeft gemaakt, hebben politieke en maatschappelijke verstrengelingen ge prevaleerd boven stedebouwkundige ar gumenten. En dat is uiterst verwerpelijk. Want het gaat niet om het behoud van een enkel gebouw uit de vorige eeuw. Het gaat veeleer daarom, dat in het ge bied van de Waterstraat na sloop van nog enkele andere fabriekspanden een grootschalige kaalslag zal plaatsvinden. En grootschalige nieuwbouwprojekten hebben binnen de historische struktuur van oude stadsdelen een fatale uitwer king. Het voornemen van de werkgroep zich na het échec met de oude HBS niet op te heffen, maar in samenwerking met de Bond Heemschut het beleid van de ge meente op het gebied van stadsvernieu wing in de ruimste zin kritisch te gaan volgen verdient dan ook terecht steun. W. J. Pantus van 17 tot 26 juli 1981 in Amsterdam 'Jeunesse Patrimoine' zal in 1981 haar vijfde zomercursus in Amsterdam hou den. De voorgaande cursussen werden georganiseerd in het Europese Jeugdcentrum van de Raad van Europa te Straatsburg en in het Europa college te Brugge De zomercursus is bedoeld voor perso nen vanaf 18 jaar, die als niet-technici de verantwoordelijkheid hebben of krijgen voor restauratie en onderhoud van oude monumenten en/of gebouwen, of kun nen (mede-) beslissen over de nieuwe bestemming daarvan. Een deel van de cursus zal bestaan uit door deskundigen te geven colleges op het gebied van historische monumenten, wetgeving, monumentenbescherming, werkplaatsen, toerisme enz. Anderzijds zal er ruimschoots beroep worden ge daan op de deelnemers om hun eigen ervaringen naar voren te brengen. De werkbijeenkomsten en lezingen zullen 's morgens worden gehouden. Simultaan- vertaling in het Engels en Frans is aanwe zig. De middagen zullen worden besteed aan informatieve excursies naar stadsver nieuwingsgebieden, oude gebouwen, bouw- en werkplaatsen, en musea in Amsterdam en omstreken. Deelname aan de cursus houdt automa tisch het lidmaatschap van de vereniging 'Jeunesse Patrimoine' in. Daar het aantal plaatsen beperkt is, zullen aan meldingen worden voorgelegd aan een selectiecommissie. In aansluiting op deze cursus bestaat de mogelijkheid tot deelname aan een drie daagse excursie per bus naar de provin cie Friesland. Kosten lidmaatschap 15,-(FF 30,-) Kosten deelname cursus 550,- (FF 1.100,-) Kosten excursie 300,- (FF 600,-) Europese Culturele Stichting Jan van Goyenkade 5 1075 HN Amsterdam tel. 020 - 76 02 22 75

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschut - Tijdschrift 1924-2022 | 1981 | | pagina 23