meente meehelpt plaatselijke monumen
ten-beschermers het bos in te sturen. De
autoriteiten willen in het kader van de
bevolkings-inspraak nog wel luisteren,
maar daarmee is ook alles gezegd. Over
de officiële rijksmonumenten valt nog te
praten, maar voor 't onbeschermde his
torische kleingoed is men doorgaans niet
thuis. Er zijn altijd zwaarwegender rede
nen om op dit gebied de boot af te hou
den. Plannen vanuit de burgerij voor een
gemeentelijke monumenten-verorde
ning leken midden 1980 eindelijk aardig
kans van slagen te hebben, maar zijn nu
weer in de ijskast gezet, in afwachting
van 'financieel betere tijden'.
'En die tijden zullen wel aanbreken als al
die panden, die we voor de lijst in ons
hoofd hebben, zijn afgebroken', zegt ge
boren en getogen Winterswijker Henk
Krosenbrink, directeur van het Staring
instituut (het centrum voor het streekei
gene in Achterhoek en Liemers).
Krosenbrink behoort tot de pioniers in
het steeds groter wordende groepje Win-
terswijkers dat stelling neemt tegen het
geruisloze opruinibeleid van de gemeen
te. Samen met mevrouw J. Albrecht-
Duvekot (initiatiefneemster redding
Mondriaanhuis en - recent - de actie
'Winterswijk, een station waar muziek in
zit'), de Lappenbrink-buurt, het bestuur
van vereniging Museum Freriks en de
jeugdige kunstenaars Marian Tenkink,
Carla Witte, Hans Heuser en Louis Nij-
huis.
De problemen, waarvoor deze enthou-
EEN ALLEDAAGS AFBRAAK-VOORBEELD IN
WINTERSWIJK. HIER DE SLOOP, IN APRIL
1980, VAN EEN VILLARIJ IN DE
SPOORSTRAAT.
DE HUIZEN GINGEN PLAT VOOR DE AANLEG
VAN EEN PARKEER-TERREIN.
FOTO: HENK WESTERVELD, AALTEN
siastelingen zich gesteld zien, blijken
echter alleen oplosbaar met een gemeen
telijke monumenten-verordening. Zo
lang die uitblijft gaat de sloop van
'lastige-sta-in-de-wegs' rustig door en
krijgt het overgebleven karakteristieke,
door verval en uitblijven van achterstallig
onderhoud, vanzelf een slooprijpe be
stemming. Voorbeeld: de vijfjaar gele
den nog zo rijk aanwezige neoklassieke
bouwtrant van rond de eeuwwisseling is
anno 1981 al bijna uit het dorpscentrum
verdwenen.
Een ander voorbeeld: huisbewoners in
het nog ongeschonden Lappenbrink-
straatje (met wevershuisjes in vakwerk-
bouw) zijn bereid zelf de handen uit de
mouwen te steken, en de knip van de
beurs te halen, als de gemeente pogingen
zou doen om hun buurtje aangewezen te
krijgen tot 'beschermd dorpsgezicht'.
Maar, B. en W. vinden dit allemaal maar
lastig en... zien een aanvraag vooral fi
nancieel niet zitten. Resultaat: de Lappen-
brinkers voelen zich niet serieus geno
men en kondigen acties aan.
Ook op het gebied van de rijks
monumentenzorg is het ondersteunend
beleid van de gemeente weinig verhef
fend, zo er over zo'n beleid ooit weieens
is nagedacht.
De meeste van de 8 molens in de gemeen
te (waaronder 2 watermolens) moesten
eerst tot een afbraak-toestand vervallen,
voordat het Winterswijkse bestuurscolle
ge in de gaten kreeg dat het toch wel
zonde zou zijn als ze allemaal zouden ver-
WEVERSHUISJE IN VAKWERKBOUW (LINKS)
IN DE PRAKTISCH NOG ONGESCHONDEN
NIEUWSTRAAT, OFFICIEUS: DE
LAPPENBRINK, OMDAT ER VROEGER
ALLEEN WEVERS WOONDEN. EEN BUURTJE,
DAT DOOR PIET MONDRIAAN IN ZIJN
WINTERSWIJKSE JEUGDJAREN VELE MALEN
IS VEREEUWIGD. DE MEESTE HUIZEN IN DIT
KRONKELIGE ACHTERAF-STRAATJE ZIJN
VIJFJAAR GELEDEN DOOR DE GEMEENTE
GEKOCHT, MET DE BEDOELING ZE TE
SLOPEN. DAT VOORNEMEN LIJKT
INMIDDELS VERIJDELD. DE
LAPPENBRINKERS VOEREN THANS ACTIE
VOOR AANWIJZING VAN HUN BUURTJE TOT
'BESCHERMD DORPSGEZICHT'.
FOTO: HENK WESTERVELD, AALTEN
