mende noordwand van genoemde dag kapel een nieuwe ingang aanbrengen. Nog afgezien van de hachelijke opgave die de vormgeving van een dergelijke in gang in deze omgeving met zich mee brengt kan men zich afvragen of de zo ontstane open ruimte dit zo gevoelige complex niet zou schaden. De vraag doet zich voor of het geen aanbeveling zou verdienen genoemde kosterswoning te handhaven, waarbij de benedenverdie ping, eventueel na aanpassing van de in gangspartij, als een soort narthex of voorhal van de dagkapel zou kunnen fun geren. De verdieping zou bijv. als ber ging kunnen worden gehandhaafd. In de ruimten die achter deze toekomsti ge dagkapel aansluiten, wil men o.a. de nieuwe sacristie een plaats geven. Het inwendige van de kerk stelt de restauratie-architecten ongetwijfeld voor een reeks problemen. Het ruimtebeeld dient als zodanig onaangetast te blijven, maar toch vloeien uit de veranderde litur gische opvattingen onvermijdelijk ver anderingen voort, zij het dat die zich tot details beperken. Om de afstand tussen altaar en gelovigen te verkleinen, wordt voorgesteld de trappen die vanuit het schip naar het oostkoor leiden, over heel de breedte door te trekken (zoals het ver moedelijk in de oorsprong wel geweest zal zijn, en zoals dat onlangs ook in de O.L. Vrouwekerk geschiedde). Al vroeg in de 19de eeuw werd een uniek geheel in de westbouw verstoord. Wij bedoelen de architectonische afscheiding van deze ruimte naar het schip toe. Op een zware onderbouw met vijf door ro- maanse zuiltjes gescheiden nissen stond in het midden een aan de schipzijde met reliëfs versierd stenen paneel, waar rechts en links twee lagere stukken bij aanslo ten. Achter het middengedeelte bevond zich het naar het oosten gekeerde altaar van de westbouw. De „schuldige" was in dit geval het op zichzelf niet onver dienstelijke beeld van Karei de Grote, voorheen tweede patroon van de west bouw, een werk van de Antwerpse beeldhouwer Willem Geefs (1805-1883), dat op de genoemde bencdenbouw een plaats kreeg. Daarvoor werd de bestaan de afscheiding verwijderd en het onderste gedeelte van het uit twee stukken be staande middenpaneel werd zeer zwaar beschadigd. Gelukkig ging niets hele- 6

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschut - Tijdschrift 1924-2022 | 1979 | | pagina 19