De restauratie van de Sint-Servaaskerk te
Maastricht
B
'li
ÉS8*
ZÏ Zï:
■■T dl. li l .1
n: ..si i. u
Onlangs verscheen het restauratieplan
plus begroting niet het oog op het alge
heel herstel van de Maastrichtse St.-
Servaas. Hiertoe werd door de voor dit
doel gevormde stichting opdracht ver
leend aan ir. T. van Hoogevest, die als
hoofdarchitect zal samenwerken met ir.
R. G. H. Satijn. In overleg met de Rijks
dienst voor de Monumentenzorg werd
W. Haakma Wagenaar te Amsterdam be
last met een onderzoek naar de toestand
van het schilderwerk in de kerk. Tevens
zal J. J. van der Harst te Hilversum advi
seren met betrekking tot de restauratie
van het orgel. Bij de fasering van de om
vangrijke werkzaamheden zal rekening
dienen te worden gehouden met het feit.
dat op 13 mei 1984 de 1600ste sterfdag
van de kerkpatroon zal worden gevierd,
zodat het gebouw dan in elk geval be
schikbaar moet zijn.
Op de plek waar Servatius zijn. laatste
rustplaats vond, werd al ten tijde van
Grcgorius van Tours (±594) door de
toenmalige bisschop van Maastricht,
Monulphus (±599) volgens getuigenis
van eerstgenoemde een magnum tem-
plum, een grote kerk, gebouwd1).
Wellicht na verwoesting van dit gebouw
door de Noormannen begon men, mis
schien al vóór het jaar 1000, met de aanleg
van de driebeukige basilica zonder tran
sept en waarschijnlijk voorzien van een
rechthoekig gesloten oostkoor. Dit laat
ste bevond zich recht boven de grafkelder
van de heilige, die bestaat uit een nage
noeg vierkante, door een tongewelf
overkluisde ruimte, voorzien van een
even brede gang aan de oostzijde, die er
vanaf het huidige Vrijthof heen voerde.
Al kort daarna werd de kerk te klein be
vonden en breidde men haar uit met een
Er is een plan gepubliceerd voor alge
heel herstel van de Sint-Servaaskerk in
Maastricht. Het gaat hier om een uit
zonderlijke restauratie van een uniek
kerkgebouw met een zeer lange en rijke
geschiedenis. We verzochten daarom
prof. dr. J. J. M. Timmers hierover
een korte beschouwing voor ons tijd
schrift te schrijven. Bijgaand treft men
de bijdrage van prof. Timmers aan; ze
is wat langer uitgevallen dan eigenlijk
in de bedoeling lag, maar wat de auteur
te vertellen heeft is zó boeiend en ge
tuigt van zó grote deskundigheid, dat
we hem gaarne de ruimte geven die hij
meende nodig te hebben. Red. Heem
schut.
