Na bijna een kwart eeuw restauratie Oude Kerk voltooid 136 Na een restauratie die 24 jaar duurde en 26Vi miljoen gulden kostte, is de oudste kerk van Amsterdam, de Oude Kerk, op 14 maart weer officieel geopend. Men begon weliswaar in 1955 met de werk zaamheden maar in 1951 had men de kerk al tijdelijk moeten sluiten wegens instor tingsgevaar. Bouwkundig bleek er heel wat aan het vijf, zes eeuwen oude bouw werk te mankeren. Met name de toestand van de daken baarde zorg. Beter echter bleek het gesteld met de fundering. Maar ook thans is het kerkgebouw niet in vol komen rust en met instrumenten worden de overigens zeer geringe bewegingen van het bouwwerk in het oog gehouden. Het onderzoek heeft uitgewezen, dat hier bij het tegenwoordige Oudekerksplein al bewoning was voordat er sprake was van een dam in de Anistel - de dam waaraan Amsterdam zijn naam dankt. Voordat men aan het eind van de dertiende eeuw begon met de bouw van de basiliek ge wijd aan St. Nicolaas, heeft er een oudere kerk gestaan op een terp. Er zijn bodem- doorsneden van deze terp gemaakt en er werd een graf gevonden. Verondersteld mag worden dat begin 1200 of nog iets eerder de terp werd opgeworpen. De bouwgeschiedenis van de Oude Kerk is tamelijk gecompliceerd. In de veertien de eeuw maakt de basilicale bouw plaats voor een driebeukige hallenkerk, niet on gelijk aan de kerken in Monnickendam en Edam. Maar ook deze hallenkerk bleek al spoedig te klein. De kerk werd uitgebreid met kapellen en een dwars- schip. Dit is tot in de zestiende eeuw doorgegaan, zodat de kerk bij een inwen dige lengte van zeventig meter een breed te heeft gekregen van zestig meter. Om meer licht te doen toetreden heeft men de middenbeuk verhoogd. De laatste bouwactiviteiten vóór de hervorming was de verhoging van het koor in de jaren 1558-1560. De kosten hiervan werden gefinancierd door een loterij waaraan men een Loterijprent uit 1558' dankt, een houtsnede die de toestand van het kerk gebouw laat zien met de lichtbeuk rei kend tot aan de vieringtoren. In 1578 kwam de kerk bij de alteratie in handen van de hervormden. Tijdens de restauratie vond men op een trekbalk van de noordelijke dwarsbeuk een opschrift dat niet helemaal duidelijk was maar vermoedelijk als volgt luidt: Dit kruuswerck boven is ghewulft in 't jaer van XII1I C en XII (1412). Men leidt hieruit af dat de vergroting van de kerk in de breedte, een vergroting die de kerk zulke ongewone afmetingen heeft gege ven, kort voor 1412 is begonnen. Het was bepaald niet de enige vondst die men bij de restauratie deed want bij het schoonmaken van de houten gewelven, met dikke lagen verf bedekt, ontdekte men versieringen op de ribben van keper- vormige aard, bloemversieringen op de velden van de gewelven en voorstellin gen van heiligen. De laatste zijn al vrij spoedig na de alteratie bedekt met een bruine teerlaag. De overige decoraties waren er nog in de tweede helft van de 17e eeuw. Verrassend was ook dat de gewelfschotels bij schoonmaak eveneens nog hun oude schoonheid bewaard ble ken te hebben. Nu het gehele geweifis schoongemaakt, kan men zich enigerma te een voorstelling maken van de pracht die eens het deel was van de Oude Kerk. Reeds in 1907 zijn op de schachten van de zuilen in het koor de z.g. tapijtschilderin gen ontdekt, die de achtergrond vorm den voor de bij de hervorming verdwe nen beelden van de twaalf apostelen. Omdat men indertijd heeft nagelaten de ze schilderingen, waarvan het bladgoud al was verdwenen, te conserveren, zien ze er nu nogal bleek uit. Hier in het koor is de latere vurehouten betimmering ver wijderd en is het oorspronkelijke eike hout weer voor den dag gekomen... compleet met het scheepje dat een zee man er eens in kerfde. Een andere richtlijn, bij de restauratie ge volgd, was het herstel van de oude trace ringen en profileringen van de ongeveer vijftig ramen. Bovendien zijn dichtge metselde ramen weer opengemaakt. Dat is o.a. het geval in de zuidoosthoek, waar de oude, lage sacristie werd hersteld (er GEZICHT OP DE OUDE KERK TE AMSTERDAM VAN DE ZUIDOOSTZIJDE, MET OP DE VOORGROND DE SACRISTIE. DE OUDE KOSTERIJ OP DEZE PLAATS WAS AANMERKELIJK HOGER. ZODATMEN DE RAMEN ERACHTER DICHT HAD MOETEN METSELEN. HET ROOSVENSTER IS VOORZIEN VAN NIEUWE GEKLEURDE GLAZEN. FOTO: ARTICAPRESS. HAARLEM

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschut - Tijdschrift 1924-2022 | 1979 | | pagina 18