heemschut .H
Een sprankje hoop
Schoon rivierenland
Jaargang 56
no. 3 maart 1979
Maandblad van de
Bond Heemschut
Opgericht in 1911
Beschermvrouwe:
H.M. Koningin Juliana
Eindredacteur:
J.E. van der Wielen
HEEMSCHUT verschijnt 10 keer
per jaar
Alle correspondentie betreffende
de redactie van het tijdschrift:
Secretariaat van de Bond
Heemschut
Korenmetershuis
Nieuwezijds Kolk 28
1012 PV Amsterdam
Postbus 10525
1001 EM Amsterdam
Postgiro 124326
Tel. (020)22 52 92
Alle correspondentie betreffende
advertenties: B.V. 't Koggeschip
Postbus 1198
1000 BD Amsterdam
Tel. (020) 22 97 21
BOND HEEMSCHUT
Lidmaatschap per jaar:
individuele leden 40,
mogelijkheid van reductie
voor 65+ en 25- 20,
donateurs niet-indiv. leden 55,
losse nummers (incl. porto)/ 3,70
Uit de inhoud;
47 De gouden Reael
48 Moderne architectuur in
Nederland
49 Activiteiten voor
Heemschut-leden
53 Kijken naar monumenten
54 Uw aandacht voor...
56 Leidse Universiteit
61 Een voorzichtige opknapbeurt
65 Heemschut in actie
Foto omslag:
De Doelenpoort, die bij de
bouwplannen van de
Rijksuniversiteit te Leiden zal
worden gespaard,
foto: Cor van Wanrooy, Leiden
Snelle besluitvorming is in ons land langzamerhand een zeldzaam verschijnsel. Soms. 46
wordt hierover geklaagd en in bepaalde gevallen terecht. Het kan immers niet worden
ontkend, dat het uitstellen van een beslissing veel, ja zelfs heel veel geld kan kosten.
Materialistisch geredeneerd? Zeker. Toch kan vertragende werking van de beslis
singsprocedure ook voordelen hebben, niet zozeer in concrete zin als wel in meer
abstracte betekenis. Het is vooral de overheid, die vaak met deze problematiek te
kampen heeft.
In ons democratisch bestel werkt de stem van de burger menigmaal vertragend.
Terecht wordt dit door de overheid wel eens als hinderlijk ondervonden. Maar vaak
blijkt inspraak zeer nuttig te zijn. Zoals dezer dagen in het geval van de vaststelling van
het tracé van de zgn. Almere-spoorlijn. Men kent de zaak. Er kon uit vier mogelijkhe
den een keus worden gemaakt. De slechtst denkbare oplossing-in de ogen van o.a. de
Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten èn de Bond Heemschut - werd
gekozen, nl. het tracé dwars door de Keverdijkse polder. Dank zij de Tweede Kamer,
die zich door de natuurbeschermers goed op de hoogte had laten stellen, is de
regeringsbeslissing opgeschort. De verantwoordelijke minister gaat eerst nog eens
praten. Misschien wordt de Nieuwe Keverdijkse Polder die als bufferzone voor het
Naardermeer fungeert, gespaard. Er is nog een sprankje hoop.
In Gelderland is een goed initiatief genomen. Dit voorjaar start er een grootscheepse
schoonmaakactie langs de Gelderse rivieren. In de loop van enkele maanden moet de
actie „Schoon rivierenland" tot resultaat hebben, dat alle rommel langs dijken en in
uiterwaarden zal zijn verdwenen. Er zal ook aandacht worden geschonken aan beken
en ander „levend water". We kunnen ons over deze schoonmaakbeurt alleen maar in
hoge mate verheugen. Het is iedere natuurliefhebber en bewonderaar van ons rivier
landschap telkenmale een doorn in het oog als hij moet constateren hoe verregaand
vervuild ons land er op vele plaatsen bij ligt. De lieflijkste natuurgebieden worden
door ongelofelijke hoeveelheden „troep" verstoord.
Dat er langzamerhand hier en daar iets tegen al die vervuiling wordt ondernomen,
kunnen we alleen maar toejuichen. Het deed ons al goed, dat we hier en daar
instemming kregen betreffende onze klacht in het januari-nummer over de tekst
schrijverij op monumenten e.d. Mogelijk zal de Gelderse schoonmaakactie ook
andere provincies aanspreken. We hopen zelfs dat het Gelderse voorbeeld zal worden
gevolgd, 'want de vervuiling van het landschap beperkt zich helaas niet alleen tot
Gelderland. De aloude ANWB-aanmaning: „Laat niet als dank voor 't aangenaam
verpozen, de eigenaar van het bos de schillen en de dozen" is nog altijd noodzakelijk,
zelfs in sterkere mate dan in de tijd toen de ANWB die leus aanhief. Intussen beperkt
de vervuiling zich niet tot de boorden van onze rivieren en beken. We zagen dezer
dagen in een dagblad een foto van een stuk kaalslag in de een of andere stad.
Autowrakken en oud meubilair lagen er enige meters hoog: een vuilnisbelt middenin
een woonomgeving. Dat de plaatselijke overheid daartegen geen maatregelen treft,
wekt verbazing èn wrevel. Ook onafgeschermde autokerkhoven berokkenen het
landschap schade. En ergernis wekt vaak eveneens de aanblik van de grond langs onze
spoorbanen. Ook daar ziet men soms een onbeschrijfelijke „troep". Heemschut stelt
zich nu voor na te gaan welke instantie deze vervuiling kan verbieden, want nodig,
dringend nodig, is dat wel.
De vervuiling van ons landschap is een zorgelijke zaak. v.d.W
