Henk Bakkeren bij deze foto: ,,Dit is mijn
leukste gevel. Normaal is dat je zo'n topge
vel laag voor laag in je atelier opbouwt,
maar bij het herstel van dit pand (Heren
gracht - Leidsegracht te Amsterdam) was
zoveel haast dat ik de aannemer per dag één
laag leverde. Ik heb dit werk dan ook pas in
z'n geheel gezien, toen het kant en klaar op
het huis stond. Maar er is mèèr saillants, en
dat is het verhaal dat er achter zit. Er waren
eens twee broers die op dit punt in Amster
dam naast elkaar een pandje neerzetten.
Aan weerszijden van de top lieten zij zich
vereeuwigen met hun vrouwen. Als uitdruk
king van eeuwige trouw liet de ene broer een
touw maken tussen zijn hand en die van z'n
vrouw. Dat is déze gevel. Maar wat ont
breekt? Het louw. Dat komt, omdat die
vrouw de hort opging en de man daarover
zo kwaad werd dat hij het gebeeldhouwde
touw liet weghalen. Na een brand in dit
pand was er van deze topgevel vrijwel niets
meer over, maar foto' s waren erwel. Endat
verhaal over die man en vrouw? Dat is nu
een oud-Amsterdams verhaal dat ik al lang
kende
jongen. En ik vond dat hakken prachtig. Het
was (en is) mijn grote liefde. Daarmee stond
voor mij ook al heel vroeg vast dat ik beeld
houwer wilde worden".
Praktijk
Zo leerde Bakkeren bij zijn leermeester
Vedder, de pure vakman, het (beeld)hou-
wen min of meer spelenderwijs. En daar
groeide eigen werk uit voort, vooral ook in
de restauratie-sector. Bakkeren: „Mijn eer
ste grote klus was het maken van koorkapi
telen voor de Laurenskerk in Rotterdam, bij
de herbouw van deze kerk. Veel werk heb ik
ook gehad bij de restauratie van de Hoog
landse Kerk in Leiden, Huis ten Bosch in
Den Haag, het Paleis op De Dam, het Cen
traal Station in Amsterdam en, natuurlijk,
bij het herstel van huizen op de Amster
damse grachten - de oude liefde. In de prak
tijk valt het vaak lang niet mee om van een
oud stuk beeldhouwwerk weer een gaaf ge
heel te maken. Zeker niet, als het gaat om
topgevels van huizen. Als de beeldhouwer
komt, is de top er vrijwel altijd af. Vanwege
de restauratie moet dat ook, om overal bij te
kunnen komen. Je treft dan alleen brokstuk
ken aan, en het is echt niet zo datje die even
in elkaar past. Integendeel. De top is vaak
sterk aangetast en veel ontbreekt er. Het
komt ook voor dat er helemaal geen top
meer is, en in dat geval moetje het doen met
passende stukken van een andere top die je
op een werf tracht te achterhalen. In stijl
probeer je er dan weer een geheel van te
maken, maar natuurlijk moet je dan wel
„iets" weten van hèt ornament in het alge
meen en van dè Amsterdamse gevel in het
bijzonder".
Historie
Daaruit spreekt al dat de beeldhouwer veel
weet moet hebben van de historie, of van
wat het door Amsterdam zwervende jon
getje Henk Bakkeren zich al afvroeg: Wat
zit er achter? Hijzelf: ,Ik kan me niet voor
stellen dat ik een werk zou aanpakken zon
der me in de historie te verdiepen. Als je je
van de geschiedenis zou losmaken, dan zou
je een fantasieloze werkautomaat worden.
Nee, het eerste wat je doet, dat is van de
geschiedenis bij elkaar vissen wat er nog
maar te vinden is: over het pand of gebouw,
z'n bewoners, het gebruik en noem maar
op. Vaak vind je nog wel een oude gravure
158
