Sierbestrating in Haarlem
indrukwekkende geschrift. Uit enkele onre
gelmatigheden in de paginering mag men
opmaken dat de drukker grote haast met de
aflevering van het werk had.
Niet kinderachtig
De uitgever Jacob van Meurs, boekverko
per en plaatsnijder in de Nieuwestraat in
„de Stad Meurs" (een stadje aan de Rijn
tegenover Ruhrort) was bij de verzorging
van het boek bepaald niet kinderachtig door
meer dan zeventig kopergravures in Dap
pers boek op te nemen.
Deze illustraties zijn beter en waardevoller
dan in Wagenaars werk. De reprint van dit
650 pagina's tellende boek werd op crème
kleurig papier in een kunstlederen band,
met goud bestempeld en voorzien van rug
schild in een oplage van 800 exemplaren
door bovengenoemde uitgever op de markt
gebracht. De winkelprijs is thans 135,-,
een fractie van de antiquarische waarde en
het eerste exemplaar werd door de heer A.
Sneep, directeur Van Buyten en Schipper-
heyn, aan burgemeester Samkalden aange
boden.
Tot de intekenaren behoorden o.a. drie le
den van het geslacht Dapper, die allen in
Heemstede wonen en zeven leden van de
Amsterdamse familie Sneep.
Wie gedacht heeft, dat dr. Olfert Dapper na
de uitgave van zijn Amsterdamboek ging
rentenieren, heeft het mis. Want in 1665
verscheen Dappers vertaling uit het Grieks
van de Historiën van Herodotus, opgedra
gen aan Nicolaas Witsen, burgemeester en
ambassadeur der Republiek.
Vrijwel zonder Amsterdam te verlaten pu
bliceerde Dapper beschrijvingen van Afrika
(1668), Azië (1670,1672,1677 en 1680)en
de eilanden in de Middellandse Zee (1688).
Hij zou nog veel meer willen schrijven,
maar zijn dood, in december 1689, maakte
aan dit vruchtbare leven een einde.
Tijd om te trouwen heeft Dapper niet gehad;
want hij woonde alleen in zijn huis aan de
Leidsegracht bij de Prinsengracht.
Hoewel Wagenaar zijn collega veel lof heeft
toegezwaaid, wist Dapper beter dan wie dan
ook, dat er aan zijn werk heel wat ontbrak.
Hij kon toen nog niet doordringen tot de
„goudmijn" die de Amsterdamse
gemeente-archieven bevatten. Dat neemt
niet weg, dat Van Domselaer in 1665, twee
jaar na Dapper met een stadsbeschrijving
kwam, waarin hij zonder blikken of blozen
de beschrijving van het stedelijk bestuur
vrijwel geheel uit Dappers boek over
nam
J. H. Kruizinga
In onze rubriek Heemschut in actie schreven
we over de sierbestrating in de Haarlemse
binnenstad. Naar aanleiding hiervan ont
vingen we van mr. P. Robert een artikel,
waaraan we hier gaarne plaatsruimte geven
Nadat in Haarlem het besluit was gevallen
dat grote delen van de binnenstad in een
wandeldomein zouden worden herschapen
deed zich de vraag voor hoe die nieuwe
bestemming van met name de voornaamste
winkelstraten in de vormgeving zou kunnen
worden uitgedrukt. Voor de hand zou het
hebben gelegen indien aan het bedrijf
Openbare Werken was opgedragen die
vraag te beantwoorden. Onder de artistieke
leiding van de stadsarchitect zou dan een
plan - eventueel met alternatieven - zijn
ontworpen.
Haarlem koos echter voor een andere weg.
Een delegatie uit de raadscommissie voor
openbare werken, vergezeld van de stadsar
chitect, alsmede van twee bestuursleden
van de Stichting City Haarlem (een organi
satie van winkeliers in de binnenstad), ging
zich oriënteren in München, Osnabrück
(één van de jumelage-partners van Haar
lem), Utrecht en Eindhoven. Het gezel
schap - met uitzondering van één raadslid
en de stadsarchitect - koos op grond van het
genotene voor Osnabrück: gewassen-
grindtegels en afwatering via langgerekte
goten in het midden van de straat - zij het op
iptuw+hopeh
Barteljorisstraat.
gezette afstanden willekeurig verspringend.
De bevindingen van het reisgezelschap wa
ren voor de raadscommissie voor openbare
werken aanleiding strikte uitgangspunten
conform Osnabrück op te stellen, aan de
hand waarvan het bedrijf Openbare Werken
een plan diende te ontwerpen. Aldus ge
schiedde.
Drie beelden van de Grote Houtstraat.
A
154
