Bonifatiustoren zonder spits
constructieve detaillering van de verschil
lende materialen als baksteen, natuursteen,
hout en leisteen, een zelfstandig kunst
werk".
30
Op zaterdag 3 januari jl. raasde een or
kaan met windstoten van ongekende
sterkte over ons land. In deze orkaan
ging de spits van de Bonifatiuskerk te
Leeuwarden verloren, waarbij aanzien
lijke schade werd aangericht aan de wes
telijke pastorie; gelukkig werd het kerk
gebouw niet erg beschadigd. Een specta
culair gezicht, dat wel, maar voor de stad
Leeuwarden een dramatisch gebeuren.
De stad - reeds arm aan torens - verloor
er opnieuw één; één van de mooiste wer
ken van bouwmeester P. J. H. Cuypers,
een monument!
Op 19 november 1884 werd, na een bouw
periode van twee jaar, de kerk ingewijd.
Deze kerk behoort tot één van de belangrijk
ste werken van dr. P. J. H. Cuypers
(1827-1921) en vertoont het gebruik van
gotische motieven uit verscheidene streken,
dat kenmerkend is voor zijn tweede periode.
De Bonifatiuskerk neemt in de ontwikke
ling van de Hollandse bouwkunst een be
langrijke plaats in, hetgeen werd bevestigd
door de plaatsing op de lijst van bescherm
de monumenten in het voorjaar van 1974.
De kerk is gebouwd op een terrein van on
geveer 85 x 65 meter van het voormalige
Amelandshof aan de Voorstreek te Leeu
warden. De kerkas werd gericht naar het
oosten, als symbool van de Heilige
Linie. Hiermee herstelde Cuypers een eeu
wenoude christelijke-traditie, die na de re
formatie praktisch in de vergetelheid was
geraakt. Gesteld kan worden, dat het werk
van Cuypers en hierbij de Bonifatiuskerk in
het bijzonder, tegen de achtergrond van de
visie van Joseph Alberdingk Thijm op de
kerkbouw bekeken en geanalyseerd moet
worden.
De kerk is buitenwerks 75 meter lang en
over het transept 32 meter breed en is qua
grondvorm gebouwd naar een latijns kruis.
De toren bevindt zich aan de westelijke zijde
en bestaat uit twee massieve vierkanten,
bekroond en afgesloten door een gaanderij,
waarboven zich een achthoek verheft in
twee geledingen, welke wordt (werd) afge
sloten met een ranke spits tot een totale
hoogte van 78 meter. Deze hoogte is afge
leid van de lengte van het schip. De toren is
uitgegroeid tot een waar meesterwerk en,
zoals drs. E. R. M. Taverne het formuleert,
„niet een slaafse kopie, maar door het
evenwicht van volumes, door goed aange
brachte overgangselementen en door de
Druk
In 1969 maakte hetr.k. kerkbestuur plannen
bekend de Bonifatiuskerk in haar geheel af
te breken daar de financiële druk, die on
derhoud en exploitatie met zich meebracht,
voor de binnenstadsparochie te groot werd.
Deze druk werd nog vergroot doordat,
evenals in vele Nederlandse steden het ge
val is, de binnenstad leeg liep en de parochie
kleiner werd, zodat steeds minder parochia
nen de stijgende lasten moesten dragen. In
De Bonifatiustoren na de storm
