ruimte. Het compromis iag déarin dat het op begane grond en de eerste etage voor de bibliotheek één ruimte is gewor den, maar visueel dan wel opgedeeld in tweeën. Een opdeling bovendien, die de intimiteit van de ruimten heeft versterkt. Op het moment, waarop de discussies werden uitgevochten, stonden er nog altijd in de Stoofstraat twee historische panden leeg én te verkrotten. Leeg ston den ze al sinds 1963 toen de twee win- droögd moest worden en vervolgens ver malen. Tholen had twee van die stoven, en dus is het helemaal niet zo gek om daar in de (let wel) Stoofstraat iets van terug te vinden. Het idee van planten en kruiden heeft mevrouw Zelders toch al niet losgelaten, want achter de gerestau reerde panden is zij bezig, een kruiden tuin tot bloei te brengen. Met één ding is zij inmiddels erg geluk kig: dat het gelukt is om de bibliotheek erin te krijgen. Zijzelf: „Dat levert aan loop en drukte op. Erg gezellig. De kinderen zitten tot bij mij op zolder. Maar tegelijk haal je de mensen binnen, en dan zien ze van dichtbij wat er met een goede restauratie te bereiken valt. Dat wekt en ik merk dat duidelijk belangstelling voor het oude. Ze gaan hun eigen plaats met andere ogen zien. Het stimuleert." Zijzelf had de bewoners van de Stoofstraat daar al op voorbereid door hun, bij de start van de restauratie en de aanbieding van een opgepoetste zil veren gulden aan de burgemeester, een doos bonbons te sturen met de bemoe digende mededeling: Wij zijn een last voor u, wij worden een lust voor u. Dat weet het hele eiland nu al. De kapel De restauratie van „De twee stoven", die nagenoeg drie ton vergde, wekt niet alleen interesse voor het eigene en histo rische, zij leidt ook tot nieuwe, daad werkelijke impulsen. Een voorbeeld daar van ziet mevrouw Zelders in de restaura tie van de Gasthuiskapel. Die stond, heel letterlijk, een straat verder zonder dat Tholen er eigenlijk nog enig vermoeden van had dat er zoiets als die oude kapel was. Zij was, al jaren her, tot drie win kels vertimmerd en vrijwel niets wees meer op een hoog koor met nissen en zware muren. Maar nu wordt dat alle maal weer teruggevonden, en uit de ver schuiling komt een historisch gebouw naar voren. Een ontdekking, net als „De twee stoven". En net zo interessant voor mevrouw Zelders als het blootleggen van de vloer met oude plavuizen in het voor portaal van wat nu een bibliotheek is. GW keltjes, die erin gevestigd waren, werden opgedoekt. Toch boden ze, in hun oorspronkelijke vormgeving, voor het herstel nog wel een aardig houvast. Het over de gevels verdeelde jaartal (1622) wijst erop, dat het van origine om twee panden gaat die bij elkaar hoorden. Wel licht heeft ook het pand links ervan tot de groep behoord. En mevrouw Zelders ziet het dan al weer helemaal voor zich: die Stoofstraat heeft vroeger natuurlijk in z'n geheel uit hetzelfde type gevels bestaan. Van die oude architectuur zijn nu in ieder geval twee gevels gered. Twee panden gloriëren weer. Twee stoven Vraagt men er in Tholen naar, dan is het wel verstandig om „De twee stoven" te noemen. Want onder die naam zijn de panden inmiddels bekend. Vanwaar die naam? Dat is een stukje geschiedenis dat mevrouw Zelders voor zichzelf overigens verantwoord heeft opge diept. Tot diep in de vorige eeuw be stond op Tholen een belangrijk middel van bestaan uit het winnen van rode kleurstof uit de meekrab een plant, die daartoe in droogschuren (stoven) ge-~

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschut - Tijdschrift 1924-2022 | 1974 | | pagina 27