De twee stoven - een impuls
In het hart van het toch wel aandoenlijke
stadje Tholen staan, in de smal-intieme
Stoofstraat, twee gevels die er fleurig uit
springen. Zij tonen stijlvol het werk van
de vakkundige restaurateur. Het zijn,
zonder meer, twee juweeltjes geworden.
En daar is niet alleen de eigenaresse,
mevrouw J. E. Zelders-Thomas uit Was
senaar, heel erg blij mee, maar héél
Tholen. De bewoners van stad en eiland
(en zij komen vee! over de vloer) laten
dat mevrouw Zelders oók duidelijk mer
ken, zo in de geest van: „Gut, mevrouw,
wat is het toch mooi geworden. Wie had
dat er nou achter gezocht.
Het is wel logisch dat er zo wordt ge
reageerd', want de twee panden hebben
er jarenlang als haveloze krotten bijge
staan. Weliswaar kwamen ze voor op de
Monumentenlijst, maar dat keerde het
verval nog niet. Dat veranderde toen
mevrouw Zelders in dit blad een schets
van beide panden zag, met daarbij de
mogelijkheid om zete kopen. Maar dan
wel restaureren natuurlijk Het herstel
is inmiddels achter de rug en aangezien
het in dit geval gaat om een treffend
voorbeeld van wat particulier Initiatief
vermag, achtte de redactie het temeer
zinvol om eens in de Tholense Stoof
straat binnen te stappen.
Wanneer is het allemaal begonnen?
Mevrouw Zelders, in het gezellige, eigen
vertrek op de tweede verdieping: „Dat
was in december 1970, toen ik die teke
ning in het blad zag.' Ik werd op slag ver
liefd op die geveltjes en heb contact
gezocht met de burgemeester. De prijs
bedroeg, symbolisch, één gulden. Wij
naar Tholen om het te bekijken,-en ik
moet zeggen dat een grote dosis voorstel
lingsvermogen toch wel van pas kwam.
Zó erg zag het er uit. Maar daardoor
heen zag je toch: ook wel dat die panden,
iets moois hadden iets dat waard was
om hersteld te worden in (laat ik het
toch maar zo noemen) de oude glorie."
Daarbij ging het mevrouw Zelders niet
om een tweede woning te bemachtigen.
Zij: Ik beb meteen tegen de burgemees
ter gezegd dat in de eerste plaats moest
worden geprobeerd die: pandjes te* red
den, met in het achterhoofd het idee om
er dan een culturele bestemming aan te
geven. Pas veel later kwam de gedachte
boven dat het toch ook wel "leuk zou
1 en 2. De voorgevels: Hoe slecht en hoe
goed
3 en 4. De achtergevels: Een gedaante
verwisseling
zijn om er zelf een plekje te hebben." De
opzet, die haar voor ogen stond, sloeg bij
de burgemeester erg goed aan. De nieuwe
bibliotheek moest nog ondergebracht
worden en lag daarvoor wellicht een kans
in de Stoofstraat? De wederzijdse plan
nen toen nog in een pril stadium
klikten dus direct. „Het scheelt natuur
lijk ook, al; een heel stuk ats je zelf
enthousiast bent," zegt mevrouw Zel
ders. „Dan heb je de kans dat anderen
het oók worden:"
Uitdaging
Maar dat was het begin nog maar. Het
begin in het zicht van een puinhoop.
Want-veel meer was het in feite niet, daar
in de, Stoofstraat. Aan de voorkant kon
de top van de ene trapgevel maar moei
zaam, bij elkaar worden gehouden, aan de
achterzijde was één top zelfs helemaal
verdwenen, de kappen waren deels weg
dan wel in jammerlijke staat van verval
en inwendig was er van alles en nog wat
aan de panden verbouwd én vernield.
Mevrouw Zelders: „In die puinhoop zag
ik nu net de uitdaging. Ik zag vóór me
hóe het allemaal kon worden." Zij nam
architect A. Peetoom uit Voorburg in de
arm, en de plannen rijpten en de gang
van het herstel werd uitgestippeld. Hele
maal vanzelf ging dat echter niet.
Mevrouw Zelders.' „Twee keer heb ik ge
dacht of het allemaal nog wel zou door
gaan. De ene keer ging het om de ramen.
Monumentenzorg wilde er platte ramen
in, maar ik wilde die niet. Ik wilde Oud
hollandse kruisramen met luiken. Ik
denk dat ze er een beetje bang voor
waren dat de pandjes er hier in de straat
wat té sterk zouden uitspringen. Maar
daar is toch niets op tegen? Laat men
maar gewoon zien dat er gerestaureerd
wórdt. Ik kan het alleen maar een plus
punt vinden." De Oudhollandse kruis
ramen met de (rode) luikep zitten er
inmiddels in. Daar ging het eerste „ge
vecht" om. Het tweede ging om de
inwendige indeling. Enerzijds lag dé eis
op tafel dat het óók intern twee panden
zouden moeten blijven, anderzijds eiste
de bibliotheek één overzichtelijke
