Aanslag op Vlissingens zeegezicht
Uit Vlissingen bereikt ons een nood
kreet. B. en W. van Vlissingen werken
aan een voorstel dat er in het kort op
neerkomt, dat een onherstelbare aanslag
zal worden gepleegd op het unieke uit
zicht, dat men van Bellamypark en
Nieuwendijk heeft op de ongeëvenaard
levendige Schelde, op een „zeegezicht",
dat onze 16e-en 17e-eeuwse schilders zo
veelvuldig en boeiend hebben uitgebeeld
en in de 19e eeuw b.v. Mesdag.
Op een stormachtige dag met een blauwe
hemel, waarin zwarte en grijze wolken
voortjoegen en waartussen de zon het
veeltintige Scheldewater vol zeeschepen
van tijd tot tijd deed schitteren, gaven
we gehoor aan het verzoek om te komen
kijken, welk gevaar Vlissingen bedreigt.
Want een gevaar kan het standpunt van
B. en W. inhouden, een dubbel gevaar
zelfs. Niet alleen zal het hiervoor ge
schetste open zeegezicht verloren gaan,
maar ook het uitzicht op de oude bin
nenstad met het ranke torentje van de
oude St. Jacobskerk, als men staat op de
beroemde boulevard bij het standbeeld
van Michiel de Ruyter. Het is nauwelijks
denkbaar, dat men dit zo boeiende zee-
en stadsgezicht wil opofferen om wille
van enkele miljoenen, omdat Rijkswater
staat het zo wil in het kader van de
Delta-werken. Nu zal niemand willen
ontkennen dat de Delta-werken, vrucht
van knap ingenieurswerk na de storm
ramp van 1953, niet getuigen van een
grootse conceptie. Maar het is wel zo,
dat in de loop van twintig jaren de denk
beelden over de Delta-werken o.m. onder
hen die het oude stads- en landschaps-
schoon zo ter harte gaat en niet minder
onder de ecologen, wel ernstige twijfels
zijn ontstaan over de gevolgen van deze
Waterstaatswerken. Helaas zijn de Delta
werken al zo ver gevorderd, dat er aan
een aantal ecologische bezwaren niet
meer kan worden getornd, maar voor
Vlissingen is het, zo men mag hopen, nog
niet te laat. Natuurlijk, de Delta-werken
bergen een groot stuk veiligheid tegen de
onbarmhartige zee in zich en daartegen
kan natuurlijk geen enkel bezwaar zijn.
De ramp van 1953 mag zich niet her
halen. Maar om zo'n ramp te bezweren
behoeft men nog niet alles wat er aan
landschapsschoon en monumentale
stedebouw bestaat, op te offeren; zeker
niet als er andere oplossingen mogelijk
zijn, oplossingen die, dat moet worden
toegegeven, wel meer geld, veel geld
zelfs, zullen vergen.
Waar gaat het nu in Vlissingen om? In
het kort gezegd komen de plannen er op
neer, dat men de in de 14e eeuw gegra
ven havens (de Vissershaven en de Koop
manshaven) van de zee wil afsluiten,
Vlissingens bakermatals Michiel de
Ruyter wist wat achter zijn rug wordt
uitgedacht
(Foto Back)
125
