T I m ra gemeentelijke overheid de zo brood nodige maatregelen genomen om leegstaande panden zoals gezegd, al te vaak leeg gekomen door het ontbre ken van enig duidelijk beleid in goe de huurwoningen te veranderen. Het zijn niet de krakers die de hoofdschul digen zijn in diverse kraakdrama's. Het zijn de nalatige gemeentebesturen die enerzijds vrije vestiging toelaten terwijl zij heel goéd weten dat er voor de meest kwetsbare groep van woning zoekenden nog steeds een schrome lijk tekort aan woonruimte is, en die anderzijds honderden, duizenden klei ne, grotere en heel grote gebouwen letterlijk in puin laten vallen. Over de vele „beschermde" panden die op deze wijze moedwillig zijn opgeofferd, hoef ik in dit blad niets meer te zeggen. Zo kan men natuurlijk ook beweren dat speculanten de directe oorzaak zijn van de „gaten" op te veel eens zo fraaie Amsterdamse grachtenhoeken, maar de wezenlijke oorzaak is ook hier het ontbreken van enig gemeentelijk beleid, waardoor deze speculanten hun kans hebben gekregen. Onze prachtige Woningwet Nederland is het eerste land ter wereld geweest met een woningwet, onze prachtige Woningwet van 1902, die in 1929 is herzien en aangevuld. Toen was het nog een prachtige wet, waar op wij met recht trots konden zijn. Thans zijn ontelbare bepalingen van deze wet door het gemeentebestuur van Amsterdam voor bepaalde groe pen bewoners stilzwijgend opgeheven; ze worden eenvoudig genegeerd. Nauwkeurig aangegeven minima met betrekking tot de woonruimte per persoon, t.a.v. ramen, het sanitair, elek trische leidingen, brandveiligheid, enz. enz.worden door de eigenaars én door alle gemeentelijke instanties aan hun diverse laarzen gelapt. Is er in Amsterdam één gastarbeidershuis te vinden dat nog aan één van dé voorschriften van onze Woningwet voldoet? Het schandaal is niet alleen dat de hier werkende buitenlandse ar beiders, eventueel hun gezinnen, op mensonterende wijze worden onder gebracht en uitgebuit, het allerergste is dat de gemeentelijke overheden zelf tweede-rangs ingezetenen hebben geschapen, door een bestaande wet willekeurig op te heffen. Welke juridi sche instantie stelt een strafvervolging in tegen het gemeentebestuur van Amsterdam wegens voortdurende wetsontduiking op grote schaal? Hier hebt u een van de directe oorza ken van de verkrotting en verloedering van de hoofdstad! Herenhuizen in Oud en Nieuw-Zuid zowel als langs de grachten, worden nu bewoond door aantallen mensen die de wetgevers uit 1902 en 1929 zich niet hebben kunnen voorstellen. De slachtoffers van deze schandalige praktijken betalen dan bo vendien nog huren, die door elke be voegde instantie onmiddellijk als ontoe laatbare woeker zouden worden ver oordeeld zo de arme bewoners de moed zouden hebben zich tot een van deze instanties te wenden. Tot enig eigen initiatief van gemeentewege om aan deze wantoestanden een einde te maken, aan deze uitbuiting van de mensen en deze verkrotting van de huizen, komt men kennelijk niet toe. Drijvende krotten Ruim vijf jaar geleden was het aantal officiële ligplaatsen (met voorzienin gen) voor officiéél goedgekeurde woonschepen in de hoofdstedelijke wateren volledig bezet. Het gemeente bestuur had toen nee, had al véél eerder maatregelen dienen te treffen om ofwel wateren te kopen of te huren en meer ligplaatsen met alle voorzie ningen in te richten ofwel om meteen streng de hand te houden aan het bereiken van het maximum aantal wettelijk gemeerde woonschepen. Noch het een, noch het ander is ge beurd. Ook hier heeft men, door een koppig en verstard niet willen vooruit Een kijkje over onze aardige Prinsengracht! 3 Een kijkje over onze aardige Prinsengracht aan het eind ziet u. drie naast elkaar, een stel boerderijschepencompleet met geiten, allerhand pluimvee, konijnen, honden en kat ten aan boord! Een van de boerderijschepen 4 Men huurt een onderstuk met wat ge reedschap, dan komen de schepen vanzelf. Het schip links op deze foto's heeft hier een half jaar gelegen eer de „verbeteringen" vol tooid waren: het casco rechts was bedoeld als „sleep-in": dit is niet doorgegaan 5 Deze firma, die permanent op straat etaleert, had nog meer ruimte nodig. Welnu:

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschut - Tijdschrift 1924-2022 | 1972 | | pagina 21