Utrecht
heeft z'n „beschermd gezicht"
108 De oude binnenstad van Utrecht haalt
maar zelden de landelijke pers. Het
plan Hoog-Catharijne, de Jaarbeurs, de
Universiteit lijken de visitekaartjes van
de stad te zijn. Dat betekent echter niet
dat er niets, noch ten goede, noch ten
kwade, in deze middeleeuwse stad zou
gebeuren.
Ten goede eerst. Nadat de restauratie
van de Domtoren eerst, van de Buur-,
Jacobi- en Nicolaastorens daarna, di
rect na de Tweede Wereldoorlog was
voltooid, volgde de restauratie van
Gêertekerk, Catharijnekerk en Pie
terskerk. Als sluitstuk is nu een goed
begin gemaakt met de restauratie van
de vijf Hervormde binnenstadskerken:
Jacobi, Nicolaas, Jans, Buur en Dom.
Een werk dat bij de huidige beperkte
middelen decennia zal vergen. Aan
de werven langs Oude- en Nieuwe-
gracht wordt al twintig jaar gewerkt,
zodat van de verwaarloosde toestand,
waarin dit Utrechts meest unieke
monument verkeerde, weinig meer valt
te merken. En overal in de stad worden
natuurlijk lang niet snel genoeg
woonhuizen gerestaureerd.
Ten kwade daarna. Neudeflat, Wilhelmi-
na Kinderziekenhuis, de nieuwbouw in
wijk-C, de uitbreiding van de W.A.-
stichting, de gedeeltelijke demping van
de stadsbuitengracht: voor iedere bur
ger en iedere bezoeker met enig ge
voel voor het bijzondere karakter van
deze stadskern verfoeilijke ingrepen.
Nota kernbeeld
Men kan niet zeggen, dat die burgers
van Utrecht geen belangstelling voor
de oude stad hebben en dat zij daaraan
deze ingrepen te danken hebben. In
het verleden passeerden plannen voor
de oude stad hoe verderfelijk ook
de Gemeenteraad nog zonder veel
moeite. De burgers protesteerden wel,
maar hun protest was weinig gedocu
menteerd. Die situatie is ook in Utrecht
in de laatste jaren sterk veranderd.
Heel duidelijk bleek dat rond de in
1970 door het gemeentebestuur uitge
brachte Nota Kernbeeld, discussienota
over de toekomst van de oude stad.
Hoewel die nota nieuwe gedachten gaf
m.n. over de bevordering van het
wonen werd daarin voor wat het
