„Thans zijn het de geweldige toename
van verkeersvoorzieningen in de vorm
van aanleg van autosnelwegen met hun
gigantische knooppunten, de re
constructie op grote schaal van secun
daire- en zelfs tertiaire wegen en de
daarmede samenhangende ingreep in
het landschapsbeeld, die het steeds
meer noodzakelijk maken deze werk
zaamheden kritisch te bezien en tijdig
te waarschuwen voor ontoelaatbare en
onherstelbare aantastingen van onze
steeds spaarzamer worden groenvoor
zieningen.
De autosnelwegen worden thans ont
worpen met 2, 2 x 3, op sommige
plaatsen zelfs met 2x4 rijstroken met
aangrenzende vluchtstroken. Aan deze
schaal zijn de oorspronkelijke breedte
normen voor zij- en middenbermen niet
meer aangepast en ontstaat een
asphalt-jungle, waarbij geen ruimte
overblijft voor voldoende boom- en
struikbeplanting in overeenstemming
met de profielindeling. Het is noodza
kelijk de breedte der middenbermen,
doch ook die der zijbermen, aanzienlijk
te vergroten, niet alleen met het oog op
het in de toekomst kunnen verbreden
van de rijbanen, doch zeker niet in de
laatste plaats tot het verkrijgen van een
evenwichtige profielindeling en ruimte
voor het aanbrengen van beplantingen
in velerlei vorm, om de nieuwe wegen
harmonisch in het landschap in te pas
sen.
Vele autosnelwegen vertonen op
verschillende plaatsen een kaal en ar
melijk aspect. Het is voorts uitermate
jammer dat, in afwachting van het tot
stand komen van de vervangende au
tosnelwegen, bestaande wegen nood
gedwongen moeten worden aangepast
aan het snel groeiende verkeer, het
geen betekent: rijwegverbreding en
kaalslag, zodat van de oorspronkelijke
toeristische laan en van de lommerrijke
traversen door de kleine plaatsen niets
meer overblijft; een niet meer te
herstellen verarming. Nog steeds
schrijdt dit proces voort, omdat de
aanleg van grote verkeerswegen voor
genoemd doorgaand verkeer ten op
zichte van de verkeersontwikkeling
achterblijft. Zelfs de toeristische routes
bij uitstek van de ANWB, worden ont
luisterd, in plaats van dat besprekingen
voor het verkeer worden aanvaard
terwille van het behoud van het
landschapsschoon. Wij hebben hierbij
onder andere voor ogen de weg Hil-
versum-Baarn; de Mergellandroute, de
toegangswegen tot dorpen.
Het is noodzakelijk dat de W.I.L. zo
vroegtijdig mogelijk geïnformeerd is
omtrent wegenbouw en wegverbete-
ringsplannen, die dreigende vellingen,
dempingen en landschapsaantastingen
met zich brengen.
De picknick- en rustplaatsen langs dé
wegen, die daarvan een integrerend
onderdeel zijn gaan uitmaken, moeten
royaal worden ingeplant opdat zij luwte
en afscherming van het verkeerslawaai
bieden. Naast vele goede voorbeelden
zijn er nog verschillende van deze
plaatsen, die te „kaal" zijn. Ditzelfde
geldt voor nieuwe recreatieterreinen, in
de onmiddellijke omgeving van de weg,
die veelal pas in een laat stadium van
groen worden voorzien, dat nog jaren
nodig heeft om zijn functie te kunnen
vervullen. Goede nazorg voor het ge
plante materiaal is daarbij van veel
belang, omdat een jonge beplanting
zelden in één keer ontwikkelt tot het
geen er mede wordt beoogd.
Aandacht wordt gevraagd voor de
steeds grotere behoefte aan zandwin-
plaatsen voor de wegenbouw en voor
het bouwrijp maken van gronden. Deze
zandwinningen, mits goed gepland en
goed afgewerkt, kunnen uitstekend
dienstbaar worden gemaakt voor de
recreatiebelangen. Voorts wordt opge
merkt dat de verzorgingspunten en
opslag van materialen voor winterzorg
vaak teveel in het zicht komen van de
weggebruikers, doordat zij te dicht bij
de rijbaan liggen en niet voldoende
door beplanting zijn afgeschermd. De
enorme klaverbladen en andere nog
meer ruimte opeisende knooppunt
oplossingen vragen voorts dringend
om landschappelijke behandeling, wil
len deze complexen niet als een
troosteloos no-man's land in het
landschap liggen."
In het Verslagjaar was onze Commis
sie onder meer bij de volgende
kwesties betrokken.
De voorgenomen asfaltering van de
Cromvoirtse dijk, welke een grove aan
tasting zou betekenen van het prachti
ge landschap, dat ter plaatse geen
asfaltbaan verdraagt.
De gemeente Vught nam gelukkig het
besluit het voorstel tot verbetering van
deze dijk terug te nemen met het oog
op de naar voren gebrachte bezwaren.
De doorsnijding van het landgoed
Nieuw Amelisweert, ten oosten van
Utrecht, door de aanleg van Rijksweg
27. De W.I.L. steunde, tezamen met de
ANWB en de Contactcommissie met
kracht het alternatieve tracé van de
Werkgroep Amelisweert, waarbij het
landgoed gespaard zou blijven.
Minister Drees legde de beslissing in
handen van de gemeenteraad van
