met vraagtekens de garage, de voetgangerstoegangen en de luchtroosters. Daarnaast diende nog rekening gehouden te worden met een inmiddels uitgevoerd terras langs de oostelijke gevel van de Sint Servaaskerk als podium voor open luchtmanifestaties én als camouflage van de entree van dé garage. In totaal werden vijfenveertig plannen ingediend. Bij de beoordeling daarvan heeft een jury onder voorzitterschap van de Delftse hoogleraar prof. ir. A. van Kranendonk gelet op een achttal aspecten, waaronder bijvoorbeeld het inspelen op het stedelijk gebeuren, de mogelijkheid tot tijdelijke transfor matie, de relatie tot de monumenten en de verkeerstechnische oplossing. De eerste prijs werd toegekend aan een team van ontwerpers, bestaande uit de architect Th. Boosten uit Maastricht, de beeldhouwer F. Gast uit Maastricht, de tuin- en landschapsarchitect W. Snelder uit Heerlen, NV Philips Nederland te Eindhoven en hun respectievelijke medewerkers. Het bekroonde ontwerp is gericht op daadwerkelijke uitvoering en op be perking van de financiële lasten. De kosten zijn begroot op circa 1,8 mil joen gulden, maar de realisatie zou in fasen, gespreid over drie jaar kunnen geschieden. Ook het ideële uitgangspunt van de groep getuigt van werkelijkheidszin: namelijk het herstellen van het plein in zijn oorspronkelijke ruimtelijkheid. Daarom zijn de gelanceerde voorstel len allereenvoudigst en steken sober af bij de bizarre en buitensporige toestanden, waaraan andere inzen ders zich te buiten zijn gegaan. Hun Vrijthof zal een plein zijn met monumenten, cafés en terrassen dat vooral door voetgangers beleefd dient te worden. In de opzet van het winnende team kan het middenvlak voor uiteenlopende doeleinden ge bruikt worden. Aan de noordzijde zijn permanente gebouwtjes gegroepeerd zoals stalletjes, telefooncellen, over dekte bushaltes. Maar men denkt ook aan een rommelmarkt, een kunste- naarsmarkt en een sprekershoek on der de bomen. Zonder het plan te detailleren blijkt hieruit al voldoende, hoezeer het plein als leefruimte is bedoeld. Maar vooral ook het groen moet terug. De mees te bomen zijn al gerooid en het res tant heeft zwaar geleden onder de bouwactiviteit. Wie met weemoed terugdenkt aan de trotse lindebomen zal voorlopig wel moeten wachten. Als de winnaars hun zin krijgen, wordt het Vrijthof gevat in afwisse lend hoge en lage platanen, die beter bestand zijn tegen stedelijke onge makken dan hun voorgangers. Zelfs in dat geval zal het jaren duren, eer het vertrouwde beeld terug is. Daar onder die bomen zal weer plaats moeten zijn voor flaneren, zitten, mensen kijken en bekeken worden en als de Maastrichtenaren dat zou den wensen voor nog veel meer. Carnaval, klimrekken, concerten en heiligdomsvaart. Wie tenslotte nog drempelvrees zou kennen, wordt verleid tot deelname, tot oversteken van het plein door de als het ware richtinggevende bronzen platen in de bodem van het midden veld, waarop belangrijke gebeurtenis sen uit de historie van de stad aange geven kunnen worden. Dit nieuwe Vrijthof kan een invuloefe ning worden van menselijk onderne men, waarbij ongetwijfeld de ontspanning centraal zal staan in een raakvlak van historie, religie, commer cie en hopelijk een beetje natuur. Op liet ogenblik is het Vrijthof weer vlak en heeft men die vlakte met een grintlaag bedekt. De omwonenden hebben begin mei het herwinnen van hun plein gevierd met feestelijkhe den, zonder een definitieve oplossing dichterbij te brengen. De beslissing ligt immers in handen van de ge meenteraad. Volgt deze de indicatie van het jury rapport dan komt een aanvaardbare en niet al te kostbare oplossing in het verschiet. Als het zó is, dat men met lapmiddelen genoegen neemt en uit al die ingezonden plannen wat aardi ge ideeën selecteert, dan krijgt het Vrijthof een behandeling, die het niet verdient. Drs. C. J. A. Genders Het Vrijthof vóór de bouw van de parkeergarage. De laatste bomen.

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschut - Tijdschrift 1924-2022 | 1972 | | pagina 17